Fujiya & Miyagi - Beter optreden

Vooruit Kunstencentrum, Gent, 10 januari 2009

 

 

Er ligt een wereld van verschil tussen een concert en een plaat. Dat bleek nog maar eens toen Fujiya & Miyagi de behoorlijk gevulde balzaal van de Vooruit in beweging zette. Wij waren erbij en zagen dat het echte Fujiya & Miyagi pas opstaat op een podium.

‘Lightbulbs’ leek een overgangsplaat te worden. Hier en daar werd de vaart uit het album gehaald, waardoor een zekere breuk met het voorgaande werk ontstond. Maar op een podium bleek van die breuk nog weinig te merken. Vanaf het eerste nummer werd er immers behoorlijk op de spieren ingewerkt.

Terwijl de band bij hun passage in Dour pas halverwege de set drummer Lee Adams erbij haalde, was het in de Vooruit al snel duidelijk dat de drummachine meer en meer naar de achtergrond zou verdwijnen, ten voordele van een “alive and kicking” exemplaar. En dat was zonder twijfel een evolutie in de goede richting.

Tijdens Ankle Injuries, het tweede nummer van de avond, vervoegde Adams de groep al, en vanaf dat moment bepaalde hij helemaal het ritme. In samenwerking met bassist Matt Hainsby wist hij met eenvoudig maar efficiënt slagwerk de songs meteen ook meer punch te geven. Sick And Tired was wat dat betreft het toppunt: het tempo werd geleidelijk aan opgedreven tot een magistrale climax.

Even verdween de drummer weer in de coulissen, voor Pickpocket en het schitterende Uh, maar toen na zijn terugkeer Goosebumps werd ingezet, dat dan weer naadloos overliep in Knickerbocker, viel meteen op dat dit drumwerk essentieel is geworden in de optredens van Fujiya & Miyagi.

Maar er is meer wat de groep typeert. Het spaarzame gitaarwerk van David Best en de onontbeerlijke synthkunstjes van Steve Lewis vormen onmiskenbaar de basis. Voeg daarbij nog eens de al dan niet in koor gefluisterde teksten en je hebt een cocktail die nog steeds naar krautrock verwijst, maar intussen toch ook een behoorlijk eigen touch heeft gekregen.

De set was niet over de hele lijn geslaagd, maar een mak Pterodactyls werd meteen de vergetelheid ingespeeld door een spetterend In One Ear And Out The Other. Uiteindelijk bleek er zelfs nog vijf minuten tijd te zijn om met Electro Karaoke de hoofdschotel van een toemaatje te voorzien.

Misschien was de gig in Dour nog indrukwekkender, omdat de overgang van machine naar mens daar pas halverwege gemaakt werd, waarna het enkel nog opwaarts ging. Maar ook deze show mocht er zijn, en het staat buiten kijf dat optreden deze band veel beter afgaat dan platen maken. Maar daar kan uiteraard nog verandering in komen.