Front 242 - Masters at work

Ancienne Belgique, 2 december 2017

Wanneer Front 242 twee avonden op rij geprogrammeerd staat in de Ancienne Belgique, kan je er gif op innemen dat het zaakje ook twee keer hopeloos uitverkocht is. En met recht en reden. De Brusselse band is en blijft immers een van Belgiës belangrijkste muzikale exportproducten doorheen de jaren, en hun optredens zijn nog altijd een schoolvoorbeeld voor al wie elektronische muziek ook live opwindend wil doen klinken.

Aan opwinding was er zaterdag alvast geen gebrek in de AB. Het begin was indrukwekkend: een knappe visual geprojecteerd op een zwart gordijn, dat langzaam openschoof tijdens de lange, sfeervolle intro van Happiness (More Angels), een van Front 242’s meest succesvolle nummers uit de jaren negentig. Zanger annex podiumbeest Richard 23 slaagde er moeiteloos in de winterkou die buiten heerste te verdrijven, het hongerige publiek op te warmen én - voor de eerste maal vanavond - op te jutten. Collega-vocalist Jean-Luc De Meyer stond tijdens deze dansbare opener nog stoïcijns en gemaskerd toe te kijken op het verhoog naast toetsenman Patrick Codenys, maar nam vanaf Take One (1983) mee de honneurs waar.

Het pleit voor de heren dat hun setlist, die beide dagen twintig tracks omvatte, voor ongeveer de helft was aangepast in vergelijking met vrijdag. Het gaf aan dat ze zich er niet makkelijk vanaf wilden maken door twee identieke concerten te spelen. Met hitsingle Tragedy For You en Moldavia keerden we terug naar 1991 en het album ‘Tyranny for you’, Together en het rustige 7rain werden dan weer uit een van hun laatste exploten totnogtoe (‘Pulse’ uit 2003) geplukt. Net als het meeslepende en door Jean-Luc knap gezongen One (With The Fire) trouwens, zaterdag ook al voor het eerst live te horen.

Dat er uitzinnig gereageerd werd op W.Y.H.I.W.Y.G. en Masterhit, twee prijsbeesten uit het album ‘Official version’ (1987), zal u niet verbazen. Voorganger ‘No comment’ (1984) werd zaterdag door drie kleppers vertegenwoordigd (meezinger No Shuffle, het heerlijke Lovely Day en het uitgesponnen Commando Mix). Maar hun meest populaire album tot op heden blijft vooralsnog ‘Front By Front’ (1988) en daaruit kregen we dan ook vier songs voorgeschoteld. Eerst Circling Overland en Until Death (Us Do Part) maar ook en vooral die andere Front-meezinger Headhunter en het weergaloze Im Rhythmus Bleiben, zo’n nummer waarop je onmogelijk kan blijven stilstaan.

Qua finale kon dat wel tellen. En toen moest Funkahdafi (uit de ‘Politics of pressure’-maxi van 1985), nog een livefavoriet bij de fanatieke Front-aanhang, zelfs nog komen. Het was weer mooi geweest, deze dertiende AB-passage van de Electronic Body Music pioniers, erg mooi. De energie op en voor het podium, de visuele inkleding, de lichtshow en de songkeuze.

Maar het mooiste werd voor het laatst bewaard. “First album, first track” zei De Meyer bij wijze van aankondiging van Operating Tracks, de zalig analoog klinkende opener van hun ondertussen vijfendertig jaar oude debuutalbum ‘Geography’ (1982). Tijdens de andere twee bisnummers, Welcome To Paradise en een oorverdovende versie van Punish Your Machine, werd tot slot van deze geweldige avond hun onmiskenbare invloed op de ontwikkeling van de elektronische dansmuziek (new beat en techno) nog eens in de verf gezet.

En toen schoof het zwarte gordijn onherroepelijk weer dicht. Van relletjes of ander hooliganisme in Brussel zaterdagavond hebben we geen weet, een aanslag (op onze dansspieren) kon evenwel maar nipt worden vermeden!