Franz Ferdinand - Marcheren zonder geweren

Vorst Nationaal, Brussel, 9 maart 2014

Lang moeten we in ons klein landje nooit wachten om het geniale viertal uit Glasgow te zien. Na memorabele passages op Pukkelpop vorige zomer en in Dour het jaar ervoor zijn ze terug. Na meer dan tien jaar nog geen slijt, nog steeds een goed geoliede hitmachine. “This fire is out of control / we’re gonna burn this city”. Vorst Nationaal in lichterlaaie.

Geen waarschuwing: als Gavrilo Princip vuren de Schotten Bullet op ons af. De heren zien er netjes uit, vooral gitarist Nick McCarthy ziet er uit alsof hij zo uit de jaren zestig wegelopen is. De bandleden waren tenslotte al hipster voor dat cool was.

Geen medelijden: meteenThe Dark Of The Matinée. De boys moeten en zullen Vorst aan het dansen krijgen. McCarthy geeft tijdens Tell Her Tonight dan ook het goede voorbeeld met wat armbewegingen tijdens de schaarse rustpauzes? die hij zijn gitaar gunt.

Het hoge funkgehalte dat aan Evil Eye meegegeven wordt, laat ons de degoutante videoclip vergeten: het hele parterre gaat aan het dansen als was het de Soul Train. Do You Want To? "Ja natuurlijk", denken nu ook de tribunes. Even de spots erop en ook daar wordt er gedanst. Missie geslaagd. Vanaf nu is alles een groot gewoel, een knipoog naar de ravecultuur uit het moederland. Walk Away? Nee bedankt!

Tracks van de nieuwe plaat en een bloemlezing uit de vorige albums: een goed recept, maar perfect bereid door de Schotten. Stand On The Horizon, geen tijd voor pauze. No You Girls Never Know, we zullen het geweten hebben:  heel de zaal gaat aan het marcheren. Take Me Out, nog een klepper uit het begin van hun carrière. “I won’t be leaving here with you”, gaat vandaag niet op. Het concert wordt namelijk opgenomen voor een live-cd, die je meteen mee naar huis kan nemen.

Na Ulysses lijken de stagehands het podium leeg te halen, maar het is vals alarm. Gewoon even herstemmen. Het feest gaat nog vier liedjes door, er is nog tijd voor: Right Action, Evil And A Heathen, Outsiders, en toepasselijk: Goodbye Lovers And Friends.

Een heerlijke avond. Franz Ferdinand noemt zichzelf terecht pop: een rockgroep kan onmogelijk zonder scrupules zo’n massa aan het dansen krijgen. In Romeinse tijden moesten er doden vallen om een arena zo uitbundig te krijgen, maar zij doen het met meezingers en dansbare muziek. Deze zomer zijn ze er weer, op Werchter. Ze mogen er gelijk een gewoonte van maken om elk half jaar naar België af te reizen.