Frank Vander linden: Solo! - Kleine liedjes

Ancienne Belgique, Brussel, 24 januari 2009

Met zijn gekende zin voor ironie vermeldde Frank Vander linden tussendoor dat de try-outs vier uur geduurd hadden. Of zo leek het toch. In de AB-club vloog de tijd in elk geval voorbij en kreeg een hondstrouw publiek dertig nummers voorgeschoteld, al dan niet in aangepaste vorm.

Frank Vander linden: Solo! - Kleine liedjes



Voor deze gelegenheid had hij zich in het pak gehesen. Een (uiteraard) zwart pak dat nog wat onwennig zat rond het inmiddels behoorlijk afgeslankte lijf. Verder was er op het podium weinig ruimte voor franjes. Met twee gitaren en een lijst met mogelijke nummers gooide de man uit het Leuvense zich voor de leeuwen. Zo gauw Vander linden echter songs tapte uit de hoofdader, werd er woord voor woord meegezongen of werden de weggelaten woho’s (Lachen En Mooi Zijn) mooi ingevuld.

Nachtwaker moest het ijs breken. Gezien de solo-cd pas een paar dagen in de winkels ligt, was de reactie op de nieuwe nummers, met uitzondering van single In De Walszaal, eerder gereserveerd. Toch dragen deze liedjes de onmiskenbare keurmerkstempel die het werk van De Mens kenmerkt. Grote verschil is vooral de ingetogenheid waarmee de nummers worden gebracht. Mettertijd werd er dan ook meegewiegd op de nieuwe nummers.

Tussendoor was er tijd voor licht entertainment, gaande van uiteenzettingen over de enorme … bruine ogen van Koen Wauters’ vrouw tot de door de serieuze muzikant gevreesde Bongobon. Maar de nadruk lag steeds op de muziek. Nieuwe nummers, waarvan wij Hoofddoek en Ben Je Een Autodief Of Rij Je Mij Naar Huis als uitschieters noteerden, werden afgewisseld met klassiekers van De Mens (Zij Zit Daar En Ik Zit Hier, Einde Van De Eeuw, …). Ook het betere coverwerk (Ik Wil Je (De Kreuners), Rolstoel (Jan De Wilde), …) en zijn vertaling van Brels Voir Un Ami Pleurer vonden een plaatsje in de set. Opvallend in die laatste categorie was het feit dat hij Presleys Always On My Mind in het Engels zong. Voorwaar zelden gezien.

Ook de “kleine” liedjes van De Mens zoals Dirk Doet Raar of Lukt Het Met Hem pasten wonderwel tussen zijn nieuwe werk. Het blijft indrukwekkend hoe sterk elk van die nummers trouwens is. De aandacht verslapte op geen enkel moment. Vander linden is ondertussen duidelijk een meester geworden in het kiezen van de juiste nummers op het juiste moment.

Voor je het wist, was het tijd voor de bissen. Met Sex Verandert Alles en het onvermijdelijke Irene, gespeeld bovenop een stoel, onversterkt en in het midden van de zaal, werd een mooie avond afgesloten. De bloemen die tijdens de pauze werden overhandigd, waren meer dan terecht. Wie een tikkeltje voeling heeft met De Mens, zal bij de aankoop van een ticket voor één van de talloze solo-optredens vast niet bedrogen uitkomen.

24 januari 2009
Patrick Van Gestel