Frank vander Linden - Ge(s)laagde oefening

GC De Corren, 4 januari 2018

“Donkere gedachten / Waar niemand op wacht”; dit stukje tekst (uit Trotse Pijn) weerspiegelt min of meer de toon van de liedjes van de nieuwe soloplaat van Frank Vander Linden. Maar in Steenokkerzeel, wat ooit zijn thuis was (en waar ook zijn moeder in het publiek zat), was er niet alleen plaats voor somberheid. Er mocht ook al eens gelachen worden, zoals je dat eigenlijk van de frontman van De Mens verwacht.

Frank vander Linden - Ge(s)laagde oefening

 

Aan het voorproefje van de nieuwe soloplaat was al te merken dat Frank Vander Linden zich ooit al beter gevoeld heeft. En precies dat is wat dit soort liedjes zo mooi maakt: dat ze troost bieden, zoals (alleen) een liedje dat kan. In Gemeenschapscentrum De Corren was het ook meteen dat nummer, Ik Dacht Aan Een Vrouw, waarmee de avond, die uiteindelijk twee uur zou beslaan, werd ingezet. En Vander Linden leefde zich helemaal uit op zijn gitaar. Dat sprak uit de bekkentrekkerij en lichaamstaal, die daarbij hoorden.

 

Dat de nummers effectief zo gloednieuw waren dat van sommige, zoals Draag Het Als Een Man, nog de krimpfolie diende verwijderd te worden, stond de show nooit in de weg. Trouwens ook van oudere nummers zoals Hemden En Truien, dat nogal onverwacht door het publiek werd gekozen, moest het spinrag afgestoft worden.

 

Maar dan waren er de verhalen om soelaas te bieden; verhalen die uitmondden in een instrumentaaltje, zoals dat over het vliegtuiglawaai, dat hem de kans gaf om in zijn gitaarboekje te kijken; of het relaas aan het begin van de bisnummers over zijn Spinal Tap-momentje (het verkleinwoord speciaal voor de Antwerpenaartjes).

 

Vergis u niet: er werden wel degelijk drieëntwintig nummers gespeeld (de hoger genoemde instrumental niet meegerekend), waarin ruimte was voor nog onverwacht solomateriaal als Been of de covers van Rolstoel van Jan De Wilde en – al iets meer ingeburgerd – Voir Un Ami Pleurer van Jacques Brel, naast the usual suspects als Dit Is Mijn Huis, En In Gent (waarvoor een herstart nodig was) en (op verzoek en onversterkt) Zonder Verlangen. De setlist lag trouwens helemaal niet vast.

 

Dat de aanwezigen veel respect hadden voor wat ooit hun dorpsgenoot was, bleek uit de stilte, die de nieuwe songs omringde. Terecht trouwens, want wij noteerden een nummer als Boeven als een hoogtepunt en werden telkens weer geraakt door de pijn, die van een nummer als Gebrek Aan Jou, dat gebracht werd als uitloper van Elvis Presleys Always On My Mind, uitging.

 

Frank Vander Linden bevindt zich op persoonlijk vlak duidelijk niet in een hoogconjunctuur, maar je zou er bijna blij om zijn, als je hoort tot wat dat kan leiden. En op het podium is er toch plaats genoeg voor meerdere laagjes.

 

De komende dagen speelt Frank Vander Linden nog try-outs onder meer in Kapellen en Mortsel. Alle details daarover vind je hier. De nieuwe plaat, 'Nachtwerk' verschijnt op 19 januari.

5 januari 2018
Patrick Van Gestel