Francis & the Lights - Ultradynamisch

undefined, 10 maart 2017

Er moest slechts één beat gedropt worden en Francis leek de controle over zichzelf te verliezen. Hij veranderde in een explosie van hevige, ultradynamische dansmoves en, hoewel negentig procent van de instrumentatie uit een dj-paneel kwam, verzorgde deze man één van de meest entertainende shows die we ooit zagen. 

Dat er gedanst moest worden gaf de Oaklandse producer en songwriter immers meermaals aan. Niet dat dit nog nodig was met songtitels als May I Have This Dance – "without a question mark" – en I Want You To Shake. Enthousiasme en zweet dropen van het podium. Wie zijn zumbalessen intussen wat beu is, moet eens bij deze man aankloppen.  

Francis Farewell Starlite werd bijgestaan door dj en artist manager Seb Chew die de zaal tevens mocht opwarmen met een stevige hiphop-set. Meer had het energetisch springkonijn niet nodig om het podium te vullen. Integendeel, een extra muzikant zou zijn bewegingsvrijheid beperken in de kleine Witlofbar van de Botanique.

See Her Out (That's Just Life) en Comeback bewezen al snel dat Francis ook wel eens een straffe song voor zichzelf schrijft. Al liet hij als gerenommeerd songwriter en producer de kans niet liggen enkele straffe producties in een korte medley te proppen. Respectievelijk kregen we Karaoke (Drake), Close To You (Frank Ocean) en het geniale Summer Friends (Chance The Rapper). Van dit laatste bracht hij spijtig genoeg enkel de intro. Wat hadden we ook verwacht? Dat Chance plots van achter het gordijn het podium op zou springen zoals hij dat deed op Eaux Claires, dat festival van Justin Vernon (Bon Iver) en Aaron Dessner (The National)? Misschien.

Herinnert u zich nog die clip van Like A Dream waarin Francis met een eigenaardig stapje drie minuten door een veld huppelt? Starlite huppelde zowaar de hele zaal rond. En dan moest Friends nog komen. Een enkeling had de choreografie ingestudeerd, maar niemand kon iets beginnen tegen de excentrieke Francis Farewell Starlite. En als Chance The Rapper niet van achter het gordijn sprong, zou Bon Iver dat ook niet doen, maar zijn stem was aanwezig en Francis verzorgde de rest.

Eindigen deed hij met Thank You. En om hem er nog één keer bij te halen, over dit nummer tweette Justin Vernon ooit het volgende: “This man. I can't say enough words. Recorded right in my living room. I cried then. I love you Fran.”