Folk Dranouter - Geslaagde comeback van publiekslieveling

Eerder hadden we Yevgueni als smaakmaker en voorwaar: we kregen honger naar meer. Klaas Delrue en de zijnen bezongen eerst het sterke geslacht in Je Moet Een Man Zijn alvorens over te gaan naar een specifieke groep binnen wat men het zwakke geslacht placht te noemen, namelijk de belspelmeisjes. Werken In De Media is een treffende beschrijving van de algemeen gekende onzin die heden ten dage op alle mogelijke uren op de beeldbuis of flatscreen te zien is.

Dat Yevgueni naam en faam zou kunnen krijgen binnen het Nederlandstalige lied wordt geïllustreerd door Sara, een nummer dat Boudewijn De Groot zelf - die hier overigens vorig jaar de show steelde - in zijn gloriejaren zou kunnen geschreven hebben. Het werkelijk oorverdovend applaus na Aan De Arbeid bewijst dat de groep alvast een stevige fanbasis heeft opgebouwd en we zijn ervan overtuigd dat Yevgueni er na de show nog heel wat zieltjes zal hebben bijgewonnen.

Van de oude knar Richard Thompson, die ondermeer bij Fairport Convention gespeeld heeft, zijn de hoge verwachtingen helaas niet ingelost. Toegegeven, de man kan een aardig potje gitaar spelen maar het gebrek aan variatie deed ons al snel afhaken. Een herkansing is toegestaan, maar dan wel mét begeleidingsgroep.

Verandering van spijs doet eten, dus verhuisden we naar de Kring waar de aftandse maar gezellige zetels van vorig jaar vervangen waren door strandstoeltjes - die overigens zeer makkelijk omkipten - van gerecycleerd hout. Derek en Rony Verbiest brachten daar een ruime mix van Nederlands-, Frans- en Engelstalige nummers, onderwijl musicerend op respectievelijk gitaar en accordeon, afgewisseld met mondharmonica. Soms jazzy, soms iets meer uptempo met leuke teksten zoals in Ik Wil Dreadlocks.

Hun optreden was uiteindelijk niet meer dan een zoethoudertje in afwachting van Stuurboord Bakkebaard uit Nederland die voor een zo goed als lege Palace - de schande! - een dijk van een show neerzetten. Gedreven door een solide ritmesectie speelde de frontman nu eens gitaar, dan weer orgel om zo bijzonder energieke songs met eenvoudige doch efficiënte teksten genre “It’s a simple life, you gotta get it right” te bekomen. De vreemde geluidseffecten op de toetsen zorgden voor de extra pittige toets. Een absolute aanrader!

Het reünieconcert van K’s Choice was ontegensprekelijk het beste van Dranouter 2009. De groep opende meteen met één van hun vele hits, namelijk Everything For Free. Na de superuitvoering van Cocoon Crash wist Sarah Bettens nog net uit te brengen dat ze sprakeloos was. Het publiek kreeg exclusieve voorproefjes van hun nieuwe album dat er binnenkort aankomt: bij het ene hadden we het gevoel dat de nieuwe K’s Choice op veilig speelde, het andere bracht ons daarentegen gewoon in extase. De gretigheid van de groep was duidelijk zicht- en hoorbaar gedurende het hele optreden: bij Believe en Not An Addict was het dan ook genieten. Welkom terug!

De Amerikanen van Flogging Molly hadden de eer om af te sluiten, maar hun folkpunk waarbij de nummers steeds maar opnieuw opgestart worden, hebben we ondertussen wel gehad. “Oogjes toe en snaveltjes dicht”, denken wij terwijl we het festivalterrein inwisselen voor de camping.