Flying Horseman - Slaan en zalven

N9, Eeklo, 21 februari 2016

Zowel Flying Horseman als Blackie And The Oohoos hebben met achtereenvolgens ‘Night Is Long’ en ‘Lacuna’ allebei een nieuwe plaat uitgebracht. Aangezien de bands ontegensprekelijk met elkaar verbonden zijn, qua sound maar vooral qua bezetting, was dit een mooi dubbelconcert in muziekclub N9.

Flying Horseman - Slaan en zalven



Zussen Loesje en Martha Maieu mochten met Blackie And The Oohoos als eerste aan de slag. Met opener The Silence, tevens de openingstrack van ‘Lacuna’, wisten ze meteen op eigenzinnig, dreigende en tegelijk catchy wijze de aandacht te trekken. Ook het heerlijk kabbelende en lieflijke  popnummer Little Jewel en de licht gejaagde en met een duister randje omzoomde cover van Nina Simone’s Plain Gold Ring spraken enorm hard aan.

De nummers van Blackie And The Oohoos vragen met de subtiele laagjes in de harmonische zang, de eigenzinnige gitaar, de strakke drumpartijen en de accurate, van subtiele details voorziene elektronica de nodige aandacht. Aandacht, die de groep in Eeklo geen volledige set opgeeist kreeg van het publiek.

Flying Horseman bracht eind vorig jaar met ‘Night Is Long’ een vierde album uit. Daar waar in het verleden altijd al met veel lof gezwaaid werd voo de band rond voorman Bert Dockx, werden de superlatieven nu evenmin allesbehalve gemeden. De variatie op ‘Night Is Long’ is dan ook enorm en de band toont een complete waaier van zijn mogelijkheden.

Al van bij openingsduo Faithfully Yours en Wild Colours werden we op sleeptouw genomen doorheen de contrastrijke wereld van Flying Horseman met een groovende, perfecte opbouw en spanningsboog.

Bij Brother werd er snedig en ongegeneerd gerockt wat dan weer in hemelsbreed contrast stond met het daaropvolgende pure en subtiel ontluikende Little Boy.

Ook de vorige platen kregen een meer dan bescheiden aandeel in de set. Bitter Storm van debuutplaat ‘Wild Eyes’ dreef op een heerlijk thema met agressieve gitaren, Lucile en We Care uit de vorige ‘City Same City’ klonken respectievelijke intens, vol spelplezier en denderend met ferme uithalen. In de bisronde passeerde nog het uiterst stevige en sexy Twist uit het gelijknamige tweede album.

De paradepaardjes van ‘Night Is Long’ en van de set werden echter tot het laatst bewaard. Titeltrack Night Is Long en Money zijn de langste nummers van de plaat, wat de groep live de mogelijkheid bood om de spanning nog meer op te drijven en uit te rekken. Er werd gespeeld met en geswitcht tussen verschillende stijlen. De band improviseerde er bij momenten op los en het verveelde geen moment.

We zagen een band die nu eens broos en teder, dan weer driftig en ruw uit de hoek kwam, maar altijd met grinta, intensiteit en passie het beste van zichzelf gaf. Daarvoor komt een mens al eens graag naar buiten!

21 februari 2016
Patrick Blomme