Float Fall - Intiem en hartverwarmend

DOKarena, Gent, 31 augustus 2013

Het gaat hard voor Float Fall. De groep rond Ruben Lefever en Rozanne Descheemaeker werd derde in Humo’s Rock Rally 2012 en veroverde met de romantische, maar vooral wondermooie debuutsingle Someday zachtjesaan de wereld. Die single werd ook nog eens 'Track Of The Day' in Q Magazine en de bekende blogger Perez Hilton prees de band aan. Deze referenties leverden hen deze zomer enkele shows op in New York. In de DOKarena in Gent kregen ze dan hun eerste solobill.

In een zo goed als volgelopen arena begon de groep met een sfeervolle soundscape en bewezen ze vanaf de eerste song dat ze met een minimum aan effecten toch een maximaal resultaat weten te bekomen. Het principe van "Less is more", kan op hen zeker toegepast worden.

The xx en James Blake werken ook volgens dat principe, maar de muziek van Float Fall is iets warmer. Die nestelt zich bij wijze van spreken als een fleece dekentje om je heen. De setting was de groep ook gunstig gezind. Een kleine gezellige arena in open lucht met daarbij het gratis lichteffect van een ondergaande zon.

In Shiver en in Snow kreeg de hoorn van Descheemaeker een prominente rol. Hij tilde de nummers van Float Fall telkens naar een hoger niveau. Niet dat elke groep nu met een hoorn moet afkomen, maar bij Float Fall werkt het en het past ook nog eens bij de sfeer van de muziek.

De schoonheid van de samenzang overviel je In (My) Werewolf. De hese stem van  Lefever en de pure warme stem van Descheemaeker pasten zo mooi en zo goed samen dat je er kippenvel van kreeg.

Met de cover van Everybody's Gotta Learn Sometime van The Korgis wisten ze onmiddellijk de aandacht van het publiek te trekken. Al was het maar door het eigenzinnige arrangement dat de groep meegaf aan het nummer. Zeer herkenbaar gebracht, maar toch duidelijk met een eigen smoel.

Uiteraard kon single Someday niet ontbreken. De groep had zelfs het lef om er niet mee te eindigen. Live won het sprookjesachtige nummer nog aan intensiteit en spanning. Ook Castles bouwde verder op die sfeer en versterkte dat gevoel nog met de tekst: ‘Mirror, mirror on the wall / She’s the finest of them all’.

In bisnummer La Chûte, met een spoken-word-uit-een-doosje-intro, haalde de groep naar Float Fall-normen nog een keer stevig uit maar bleef de perfecte harmonie toch aanwezig.

De verwachtingen voor Float Fall zijn hooggespannen. In DOKarena bewezen ze dat ze er live staan als een huis. Niet alle nummers zijn van dezelfde kwaliteit, maar met hun subtiele electronica, heerlijke gitaarspel en harmonieuze zangpartijen namen ze je mee op een intieme en hartverwarmende muzikale tocht.