Flanders Folk Awards - Klein maar fijn

Ancienne Belgique, 27 januari 2024

In de AB in Brussel werden voor de vierde maal de Flanders Folk Awards uitgereikt. Allicht is dit niet het meest mediagenieke spektakel in de eindeloze reeks awardshows, die ons tot overkill toe in deze periode van het jaar overkomen, om het werkwoord teisteren even niet te gebruiken. Bovendien is de hele ceremonie niet alleen budgettair, maar ook qua ruimte – de AB club heeft iets van een jeugdclubzolder – eerder beperkt. Maar wat de awards aan blingbling inboeten, winnen ze met voorsprong, Van Der Poelgewijs als het ware, in authenticiteit en in de oprecht gezellige sfeer die er heerst. De winnaars, de genomineerden, de supporters, iedereen lijkt er iedereen te kennen, is er gelukkig en gunt elkaar de erkenning. Zo moet dat zijn.

Vrij stipt trapten de twee presentatoren Sien Wynants en Michaël Robberechts het feest op gang. Het Ghent Folk Violin Project, uit de as verrezen, bracht er meteen de sfeer in met vrolijke violen.

De eerste Flanders Folk Award van 2024 was gereserveerd voor de “Belofte van het jaar”. Dat bleek het meisjeskwartet Hella te zijn. Ze zingen a cappella in het Nederlands en combineren daarbij muziek uit de klassieke en de folktraditie uit binnen- en buitenland. Allemaal ingrediënten die een succesvolle toekomst kunnen bieden. Dat vond de jury ook en ze wou dat even onderstrepen met deze award. Wij onthielden uit het dankwoord dat ze vooral graag en veel SAMEN willen zingen. Wij zullen hen niet tegenhouden.

In de categorie “Beste live act” ging de award naar Naragonia. Eindelijk, zou je kunnen zeggen, want reeds eerder had deze groep uit de vruchtbare Trad Records-stal nominaties voor live optreden in de wacht gesleept. Het duo zelf was er niet – ze moesten ergens in Antwerpen in een kerk optreden – maar de honneurs werden met een ontwapenende eerlijkheid waargenomen door hun drie kinderen. Vooral de jongste bleek een niet te stoppen waterval aan woorden. Beleefden we ter plaatse de geboorte van een nieuw talent? Het kan zomaar, want we leerden dat Naragonia regelmatig met de kinderen op de bühne staat. Doorgaan, zouden we willen zeggen. Jong geleerd is oud gedaan. En de smaak hebben ze duidelijk al te pakken.

Wel genomineerd, maar net niet in de prijzen was de volgende live act Leàn. De band bracht werk uit de cd ‘Tierra Azul’ vol mooie Argentijnse poëzie met veel invloed van de Zuid-Amerikaanse muzikale traditie.

Tijd voor het “Album van het Jaar”. De naam van de band – ze waren er met twee, maar soms zijn ze met vier, af en toe zelfs tot negen toe – zorgde voor uitspraakproblemen – hoe spreek je Toasaves precies uit? – maar over de kwaliteit van het album bleek er allerminst discussie. ‘Zwerver’, beste album dus, is het resultaat van een project waarin het werk van Wannes Van de Velde centraal staat. Het is een vrij gedurfde insteek – heilige huisjes, nietwaar? – maar Toasaves is er tegelijk zo creatief en respectvol mee omgegaan dat het album inderdaad schitterend is en de award naar ieders goedkeuring meer dan terecht is.

Tenslotte werd er totaal onverwacht nog een vierde award uitgereikt. Een heuse “Lifetime Achievement Award” zelfs. Die was voor Marc Vandemoortele, muzieksamensteller bij de VRT, man van achter de schermen, maar onwaarschijnlijk invloedrijk en belangrijk voor de hele scene die op de Folk Awards 2024 zichzelf even in het zonnetje zette. Dik verdiend.

Ter afronding nam Airboxes XL het podium in voor iets wat misschien een lange nacht zou kunnen worden.