Fifty Lab Festival - Dag 2 - Voor talentjagers en amateurs

Meerdere locaties Brussel, 15 november 2023 - 17 november 2023

Het Fifty Lab festival heeft daMusic voor het tweede jaar op rij geen accreditatie gegeven. Enerzijds betreuren we dat, anderzijds, nu konden we een korte donderdagavond rondstruinen zonder zorgen over een gebrek aan voorbereiding en met de vrijheid om niks te schrijven over de middelmatige muziek, die ook de revue passeert, of zonder het gevoel te hebben dat we de avond onrecht aandeden door vroeg naar huis te gaan.

Rondom de beurs waren er vijf zalen, die concertjes organiseerden, heel de avond door, drie dagen lang. Naar de rooftop van het vernieuwde beursgebouw waren we wel nieuwsgierig, maar daar waren donderdagavond enkel Belgische groepen te zien. Om in de veelheid van opties toch ergens arbitrair te schiften gaven we eerder de voorkeur aan de artiesten die van buiten de landsgrenzen kwamen.

Er was ook een café, dat ons onbekend was, café Delune, maar dat bleek gewoon de nieuwe naam van de Greenwich. Als dat betekent dat dit café in de nieuwe gedaante de ambitie heeft om iets meer te zijn dan een supermooie "tourist trap", des te beter, maar de Engelse rapper, die daar geprogrammeerd stond, liet de soundcheck duren tot na het starttijdstip, en liet het publiek daarna nog vijftien minuten wachten om aan de set te beginnen.

Dan maar de vertrouwde plaatsen opgezocht. De Beursschouwburg bijvoorbeeld, waar de Nederlander Interstellar Funk een setje synthesizermuziek voorschotelde in een volledig donkere zaal met enkel een beetje tegenlicht. Heel statisch was het, maar wel mooi om bij weg te dromen.

We hadden ook Piffy al gezien met een show in de Bonnefooi die ze zelf "awkward" noemde. Het is waar dat het ietwat raar moet zijn om daar je prille nummers te vertonen letterlijk onder de neus van pakweg dertig omstanders, waarvan allicht de ene helft vrienden waren, en de andere helft talentenjagers. Hoewel we soms de buik vol hebben van die half-erotische, hese, Engelstalige rnb-vibes, die tegenwoordig in de mode zijn en ook Piffy's muziek kenmerken, waren de beats eronder tegendraads genoeg om het interessant te houden.

In de club van de AB was er Mitsune, een stel Japanners uit Berlijn die een nieuwe draai gaven aan het traditionele shamizen instrument, een soort driesnarige gitaar. Ze bedienden zich vrij van de cliché's: overal kersenbloemen op het podium, kimono's als kledij en waaiers in het haar. Ze startten ook met Japanse oerkreten die klonken als werden ze verwekt door een geconstipeerde samurai. Maar na die inleidende toonzetting werd er stevig gefeest, vooral onder invloed van het ritme van de man, die voor de percussie zorgde door middel van een stel attributen op een tafel. Uitermate amusant, en het bracht de zaal in een oogwenk aan het dansen.

Er leken veel professionelen aanwezig. 's Namiddags hadden die gediscussieerd over de ideale prijs van de drankbonnetjes op hun festival. 's Avonds kwamen ze kijken of er iets te rapen viel om een gat tussen twee publiekstrekkers in de programmatie te vullen. Allicht daarom dat wij niet in aanmerking kwamen voor een accreditatie, wij zijn maar hobbyisten zonder belang. Zolang we Mitsune volgende zomer ergens nog eens op een festival tegenkomen is dat helemaal goed.