Field Music - Koel geserveerd, warm aanbevolen
DokBox, Gent, 18 mei 2012
Met al dat nachtelijk, Brussels geweld zou je haast vergeten dat er nog andere concerten worden georganiseerd. En zelfs al was de opkomst - om het met een eufemisme te zeggen - eerder beperkt en waren de omstandigheden euh… ongewoon, de muziek was er niet minder boeiend om. En Field Music liet het daar in Gent allemaal niet aan hun hart komen.
Want de typisch Belgische weersomstandigheden noopten de organisatie ertoe het concert toch maar onderdak te geven in de DokBox. Ook deze locatie is niet meer dan een uit de kluiten gewassen afdak en dus waren de temperaturen, ondanks de avondzon, navenant. Geen wonder dus dat niet alleen de toeschouwers voorzien waren van dikke jassen, maar ook de muzikanten zich regelmatig de handen warm moesten blazen.
Vadoinmessico zorgde er nochtans voor dat de sfeer zonnig werd. Een stevige scheut Latijnse invloeden geeft hun indiepop ondanks hun herkomst - de band komt uit Londen - een zuiderse klankkleur. En wonderlijk genoeg slaagt de band er op een podium steeds in te overtuigen waar hun debuutplaat dat niet helemaal kon.
Met Spaanse gitaren, banjo, ukelele en de nodige percussie werd aan nummers als Cave en afsluiter Archaeology Of The Future een dansbare draai gegeven. Het atletisch vermogen van percussionist Harry Sullivan was bovendien een streling voor het oog. Na hen ook op Eurosonic aan het werk te hebben gezien, zijn wij ervan overtuigd dat het enige dat bij hen nog ontbreekt het vangen van hun livesound op plaat is.
Een heel verschil met Field Music, die er al vier keer in slaagden een bijzonder boeiend album in elkaar te steken. Alleen jammer dat de respons ondermaats is. Maar als je met dit soort arrangementen, waarbij het zoeken is naar ankerpunten, uitpakt, is dat misschien niet echt verwonderlijk: steeds opnieuw maken hun songs vreemde bochten, slaat het tempo om of wordt de luisteraar op de verkeerde voet gezet.
In Gent was het voor hen geen lachertje om uit de startblokken te geraken. Opener Start The Day Right moest drie keer worden hervat. Krakende boxen, lampen die uitvielen en niet hoorbare instrumenten deden je vermoeden dat duivelse krachten er alles aan deden om deze show in het water van het Handelsdok te doen belanden. Maar de broertjes Brewis lachten het allemaal met een kwinkslag weg, bedankten het publiek voor hun geduld en zetten voor de zoveelste keer het drieluik, waarmee hun laatste plaat ‘Plumb’ opent, in.
Die moeilijke start kon de sfeer niet drukken. Er was ambiance, zowel op als voor het podium, waar het publiek genoot van een band, die zijn nummers - nu zonder toeters en bellen - deed samensmelten tot een boeiend geheel.
Naar goede gewoonte wisselden Peter en David Brewis regelmatig van plaats, speelden om beurten drums, piano en gitaar en stonden elkaar vocaal bij. Gitarist Kev Dosdale zorgde samen met de beide frontmannen vaak voor boeiende gitaarconversaties en de bekkentrekkende, nieuwe bassist Andrew Lowther maakte het geheel rond.
Vaak zijn de liedjes van Field Music in elkaar verweven, zoals het openingstrio al aangaf. Maar ook op zichzelf staand zijn hun nummers even mooi als een door prachtige natuur kronkelend bergwegeltje. Dat gold voor de herkenbare riffs van Let’s Write A Book, die op gejuich onthaald werden, en evengoed voor het door piano gedragen A Gap Has Appeared.
Uiteindelijk was het concert voorbij voor je het zelf besefte en bleek de vijftien nummers lange setlist te kort voor de gretige toeschouwers. Met Share The Words werd er toch nog een bisnummer aan toegevoegd.
Dit optreden werd weliswaar lettterlijk koel geserveerd, maar mag gerust beschouwd worden als warm aanbevolen.
Op 23 mei speelt Field Music ook nog in De Effenaar in Eindhoven.