Feist - Die goede vriendin die je na jaren afwezigheid weer tegenkomt

Ancienne Belgique, 3 september 2018

Feist - Die goede vriendin die je na jaren afwezigheid weer tegenkomt

Terwijl een miezerige bui geduldig regenplassen tekende doorheen de straten van Brussel, zette de lichtman/vrouw in de AB een kunststukje neer dat bijna net zo indrukwekkend was als wat Leslie Feist ons voorschotelde.

 

De show opende met het intrigerende Pleasure, gebracht door een alles-gevende-frontvrouw, op een volledig in roos gehuld podium en in de aanschouwing van een horde trouwe fans. Fans die al vroeg in de set verleid werden door het intieme stemgeluid van Feist. “You know I’d leave any party for you”, fluisterden zij stilletjes de tweede stem op het nummer Any Party mee terwijl de frontvrouw er geamuseerd enkele frases bij fantaseerde. Zes lange jaren van stilte werden de charmante Canadese op slag vergeven.   

Hoewel Feist met een band naar Brussel was afgereisd, zou de show nooit ontploffen. Het werd meer een avondje dartelen doorheen meeslepende melodietjes. The Limit To Your Love werd zowaar bovengehaald en het kostte ons de minste moeite om James Blake te vergeten, terwijl Feist haar originele versie op slag vereeuwigde.  

Het spel dat Feist speelde met haar stem, verraste live zowaar nog meer dan op plaat. In een set die twee uur lang steunde op een waar lichtspektakel, trok Feist ons met haar sublieme performance skills en haar prachtige stemgeluid door een roes van stuk voor stuk intieme meesterwerkjes.

Tot de frontvrouw besloot dat we genoeg droevige songs hadden gekregen. “We need more happy songs”, sprak ze alvorens een onvergetelijk My Moon My Man in te zetten. Na een al even heerlijke uitvoering van I Feel It All, liet de frontvrouw weten dat we de verjaardag vierden van ‘Let it Die’, haar eerste album dat “Twenty thousand years ago” of gewoon vijftien jaar geleden uitkwam. Toen ze vroeg hoe "Happy Birthday" in het Frans klinkt, brak er in het Nederlandstalige cultuurhuis spontaan een kleine taalstrijd los. Feist begreep er zelf weinig van en werkte verder haar bijzonder fraaie set af.   

In de bisronde werden we nog verblijd met het gezellig dartelende Mushaboom. 1234 werd ingeleid als “een goede vriendin die je jaren niet meer gezien hebt en dan weer tegen komt”. Toen het publiek enthousiast de eerste frases meezong, werd er op het podium gelachen: “No no, she changed”. We zagen een vertederende versie van dit nummer over liefde en geliefd zijn, en net wanneer we dachten: “Jaja, allemaal goed en wel, maar stiekem willen wij nog dansen”, kwam de band op en speelde ze voor een laatste keer de pannen van het dak. We konden vredig naar huis. Spijtig dat Undiscovered First de setlist niet haalde, daarvoor had de band wellicht een tamboerijn of zeventwintig te weinig.

5 september 2018
Jorik Antonissen