Feeërieën 2014: Perfume Genius - Kushandje
Warandepark, Brussel, 28 augustus 2014
Het Brusselse Warandepark was goed volgelopen voor Perfume Genius. Dat de barometer er een stuk beter gehumeurd bijliep dan de dag voorheen had er wellicht wel wat mee te maken, maar de voornaamste reden was natuurlijk: Perfume Genius is terug.
Douglas Dare mocht als eerste het podium op. Deze Londense singer-songwriter smeekt om de vergelijking met James Blake boven te halen. Alleen met die kanttekening dat de nummers van Blake een grotere variatie vertonen dan die van deze Douglas. Dat hij een geschoold pianist is kan hij tonen in Lungful, tot nader order zijn beste nummer. Dat hij de mix van piano en lichte elektronica naar een hoogtepunt weet te brengen, dat horen we in Swim. Maar over het algemeen is het te veel lonken naar voorbeelden en te weinig eigen smoel voor Douglas Dare.
Een eigen smoel, dat is precies wat Perfume Genius wel heeft. Van airplay bij daglicht kan Perfume Genius alleen maar dromen. En dat is goed zo, want Perfume Genius is muziek die zich het best bij nachte laat beluisteren. Mike Hadreas mag dan wel de kunst verstaan om zijn pijn van het zijn in compacte en soms zelfs lichtvoetig klinkende songs te vatten, veel intiemer dan Perfume Genius wordt muziek niet meer.
Nog een klein maandje en dan komt die derde plaat uit (‘Too Bright’). En dat we daar een klein beetje naar uitkijken is een understatement. De nieuwe nummers vielen op, in de positieve zin, en verenigden het zachtste en het meest popgevoelige van de avond. I Decline zat helemaal vooraan en bestond uit weinig meer dan wat eenzame pianoaanslagen en wat gefluister. My Body, een ander nieuw nummer, toonde dan weer aan dat Perfume Genius ook weer aan het experimenteren is geslagen. Een stemvervormer en een soort huwelijk tussen industrial en Perfume Genius is nog de beste omschrijving. De nieuwe single Queen is dan weer tegelijkertijd van het meest popgevoelige en het mooiste dat al op een plaat van Perfume Genius is verschenen en dat is weinigen gegeven.
Breekbare muziek en zwaarwichtige thema’s verzoenen met mensen die pinten komen drinken bij een gratis optreden, het is niet evident, maar op de Feeërieën lukte het zowaar. Het helpt dat Hadreas ondertussen een cultstatus heeft gerkregen. Het waren zelfs de nummers uit het destijds door te veel mensen over het hoofd geziene debuut ‘Learning’ – de titelsong, Lookout, Lookout, Mr. Peterson – die het grootste applaus kregen.
Maar de echte hoogtepunten kwamen uit ‘Put Your Back N 2 It’, onze favoriete plaat uit 2012. Het breekbare Sister Song bijvoorbeeld. Of het dromerige All Waters. Of het gegarandeerde kippenvelmoment 17 dat eigenlijk een zelfmoordbrief van een jonge homo is met dat door merg en been snijdende zinnetje “I’m done, I’m done with it.” Twee minuten en dertig seconden en alles is gezegd.
Na een klein uurtje zaten de achttien nummers erop en gooide Mike nog wat kushandjes in het publiek. Noemenswaardige bindteksten waren er niet, behalve wat gemompel en bedeesd gefluister. En zo is het goed. Hadreas hoeft niet te praten tussen zijn liedjes door. Sterker nog: de kracht van Perfume Genius zit in de stiltes, zowel in als tussen de nummers. En we consumeren zijn pareltjes het liefst in kleine porties. Om ze draaglijk te houden. Om ze elke keer weer te voelen steken. Om ze te blijven ontdekken. Om ze te blijven koesteren.
Op 14 november speelt Perfume Genius in Het Depot. Intussentijd gooien wij hem nog een kushandje toe.