Fat Jon & Styrofoam - Een nieuwe combinatie, een nieuwe sound
Trix, Borgerhout (Antwerpen), 8 november 2008
Het was in het Trix Muziekcentrum dat het duo Fat Jon & Styrofoam hun eerste optreden samen zouden geven alvorens op tournee te vertrekken doorheen Frankrijk.
De heren stonden echter niet alleen op het programma die avond. Het was aan het Amerikaanse Snowden om de boel op gang te trekken. Deze groep heeft zopas zijn cd 'Anti-Anti' gereleased, en is nu volop aan het touren.
Dat op gang trekken deden ze lang niet slecht. Strakke baslijnen en stevige drumcombo’s vormden de basis van hun songs. Die basis werd rijkelijk aangevuld met leuke gitaarriffs en hier en daar een stemvervormer. Het geheel klonk vrij somber en donker, en Jeffares’ monotone stem maakte de boel er niet vrolijker op. Al bij al een sterke set, die na een tijd wel wat eentonig begon te klinken.
De Canadezen van de Junior Boys palmden nadien het podium in met hun rustige electropop. Slechts met twee zijn ze, maar zo klinken ze niet. Didemus had dan ook de controle over een heel arsenaal synthesizers, sequencers en ander fraais. De bij momenten prachtige stem van Greenspan deed het geheel alleen maar recht aan. Goed klinkende, sterk gearrangeerde songs, zo horen we ze graag. We zouden ze misschien nog iets liever horen mocht het tempo iets de hoogte in gaan, dit is nodig als men een staand publiek een langere tijd geboeid wil houden.
Tijd voor de debutanten van de avond, althans wat hun gezamenlijke project betreft: Fat Jon & Styrofoam. Sologewijs zijn deze artiesten allesbehalve groentjes. Hun album 'The Same Channel' is net uit, en in Trix kwamen ze het materiaal live uittesten. Hoewel hun nummers zeer sterk op hiphop lijken, staan er geen draaitafels op het podium voor deze jongens. Beiden hadden ze hun laptop meegebracht, net als een karrenvracht aan sequencers, drumcomputers en ander hoogtechnologisch speelgoed.
Een vette hiphopbeat is de basis. Maar dan ook niet meer dan de basis. Op het eerste gehoor lijken hun nummers dan ook bedrieglijk simpel. Het geheel is zo gelaagd en doorspekt met allerlei "clicks" en "bleeps", dat je elke keer wel iets nieuws ontdekt. Jammer genoeg hadden ze op het podium maar één kans. Daardoor gingen misschien heel wat subtiliteiten verloren.
De betonnen rhymes van Fat Jon werden in het refrein perfect afgewisseld met de vederlichte, zweverige stem van Arne Van Petegem van Styrofoam. Zo klonk het geheel ook: zweverig. Ondanks de vette beats en de striemende rhymes.
Prachtig op cd, maar toch iets minder boeiend live, omdat er veel subtiele en wondermooie randeffecten verloren gaan, en alleen de harde kern overblijft. Die kern mag er zeker wezen, maar is niet bepaald vernieuwend. Het is moeilijk om hier een hele set mee te vullen. Jammer, want de twee kerels samen brengen unieke, grensverleggende en vooral grensoverschrijdende, sfeervolle muziek.