Fat Dog - Hondsdol
Botanique, 10 oktober 2024
Een jaar geleden was daar plots uit het niets King Of Slugs, een wervelende, zeven minuten lange trip langsheen dance, punk, rave, industrial, postpunk, polka, klezmer, ska en eigenlijk elk ander denkbaar genre op kleinkunst na. Het Londense Fat Dog ging schuil achter de song en nadat ze vorige winter al wanorde in de chaos schiepen op BRDCST, Absolutely Free Festival en Sonic City, stond donderdagavond een uitverkochte Botanique op hen te wachten.
Het is een huizenhoog cliché om te schrijven dat een band kwam, zag en overwon, maar dat is wel degelijk wat Fat Dog deed tijdens een set die amper vijfenveertig hondsdolle minuten duurde. Voor het uitzinnige publiek was het pompen of verzuipen in een draaikolk die gemakkelijk de helft van de zaal meesleurde. Het Museum van de Botanique had meer weg van de wildwaterbaan in een Lago-zwembad dan van een concertzaal. Voor toetsenist Chris Hughes was het dan weer letterlijk pompen, want ergens halfweg de set liet hij de instrumenten even voor wat ze waren om aan een rondje push-ups te beginnen. Kwestie van het publiek bij te benen qua zweetproductie? Hughes hield het op bloot bovenlijf en een gouden sportshortje, maar frontman/goeroe/predikant Joe Love was dik uitgedost in een karate- of judopak, afgetopt met berenmuts.
Ronduit elke song ontaardde in een rondedans alsof het voltallige publiek probeerde stand te houden op een losgeslagen rodeostier van het kaliber van het Ros Beiaard. Love vermaakte en verleidde het publiek, ongezalfde paus aan het hoofd van de eigen religie. Toen saxofoniste Morgan Wallace tijdens Peace Song aangaf dat er met de armen mocht worden gewuifd, wuifde de hele zaal ook spontaan met de armen. Tussen al het volksvermaak door vergaten we bijna dat dit overstuurse balorkest opgetrokken is uit onderlegde muzikanten wiens precisiebombardementen geen toevalstreffers waren. Van opener Vigilante tot afsluiter Running beukte het schijnbaar zootje ongeregeld samengeklit als een stormram in op de volle zaal.
Na negen boereleutebommetjes zat de set er al op, maar Fat Dog kwam nog even terug voor de traditionele bis Satisfaction. Geen cover van The Stones, maar van Benny Benassi. Grappig, maar ook weer niet de hoogvlieger van de avond. Nu, we misten op geen enkel moment de deernes met de drilboren uit de clip. Dus Fat Dog zal ons ook tijdens deze slotwals wel bij de nek gegrepen hebben. Kwart voor tien floepten de zaallichten aan en was het midweekse feestje alweer voorbij. Kort maar krachtig, we hoorden niemand klagen dat het langer had mogen duren. Zo lang gaan batterijen tegenwoordig ook niet mee.
Of het knotsgekke concept ook in een grote zaal werkt, valt nog af te wachten. Maar op 3 april 2025 kun je nog eens samen met Fat Dog schuimbekkend het hondenhok induiken in het Wintercircus in Gent. Als je baasje op tijd je hondenbrokken kocht, want ook dit zaakje is intussen al uitverkocht.