Family Of The Year, Willy Mason - Maandag van het jaar

Het Depot, Leuven, 16 april 2014

We gaan open kaart met u spelen: wij houden niet van optredens op maandag. Sterker nog, wij houden nergens van op maandag. Op maandag zijn we danig teleurgesteld dat het weekend alweer niet in staat is gebleken om eeuwigdurend te zijn. Maar we zijn nu ook niet van steen. Als een Belgische zaal zowel aanstormende talenten Family Of The Year als long time hero Willy Mason weet te strikken, dan durven wij onze Batcave alsnog te verlaten met een sprankeltje hoop in de ogen.

Het verbaast ons trouwens dat Mason nog steeds voorprogramma’s moet vullen. Zijn ‘Where The Humans Eat’ was in 2004 al fantastisch, en live bewees de man van Massachusetts nog niets van die pluimen verloren te zijn. Helemaal in zijn uppie stond hij op de planken, slechts gewapend met een gitaar en een stem donker als een oude whiskey.

Zijn speelstijl riep herinneringen op aan Mississippi John Hurt, en in zijn teksten vind je steeds een zin terug om in te kaderen. “It’s a hard hand to hold/ That is looking for control/ It is tempting to fight/ When you know that you’re right,” uit Hard Hand To Hold bijvoorbeeld.

Family Of The Year kent u dan weer van het tot oorbloedens toe gedraaide nummer Hero, dat ongetwijfeld vele tienerharten sneller doet slaan. We keken dan ook met enige terughoudendheid tegen het concert aan, maar het moet gezegd: we hebben daar een hele avond als een idioot staan grijnzen.

Toegegeven, met hun teksten zullen Family Of The Year niet snel in de prijzen vallen (langs de andere kant heeft Dylan ook “If dogs run free/ Than Why can’t we” gepend), maar de jongens en het meisje zijn stuk voor stuk uitstekende muzikanten, en hun songs ruiken naar het strand en versgemaaid gras.

Live klinkt het ook allemaal wat minder gepolijst dan op plaat, en dat is een richting die we hen graag verder willen zien inslaan. Willekeurig moesten we denken aan Grouplove, The Naked And Famous, Edward Sharpe & The Magnetic Zeros en zelfs The Traveling Wilburys. Geen slechte referenties, in onze bescheiden mening.

Zuivere zang, knappe harmonieën, een meer dan degelijke ritmesectie en potige solo’s: Family Of The Year schudde het allemaal met verve uit de mouw. En dat – in tegenstelling tot zo veel andere groepen – allemaal ten dienste van een set uitstekende en àànstekelijke songs.

Een band om in de gaten te houden, met andere woorden. Een band voor op de festivals, bijvoorbeeld! Verrassingen liggen niet zomaar voor het rapen en een uitermate geslaagde maandagavond, dat is misschien nog het zeldzaamste van allemaal.