Eurosonic 2018 - dag 3: zeven fluorescerende regenjassen
Diverse locaties, 17 januari 2018 - 20 januari 2018
En we zijn vertrokken. En we zijn gearriveerd. In het hoge noorden van Groningen, welteverstaan. Eurosonic Noorderslag, het omvangrijkste, gecombineerde showcasefestival voor muzikaal talent in en uit Europa, vindt dezer dagen plaats in de charmante Martinistad. Verdeeld over zo'n dertig locaties geven in totaal meer dan driehonderd beloftevolle bands acte de présence. Op de laatste avond van Eurosonic losten enkele opvallende nieuwkomers de beloftes in.
Het venijn van de vrijdagavond bleek al gauw niet in de staart, maar in de navel te zitten. Het Londense Superorganism werd de afgelopen tijd behoorlijk gehypet (onder meer door BBC) als één van de meest amusante, nieuwe, Engelse bands en mocht klokslag acht uur openen. Dat deden ze in de Machinefabriek, een voormalige elektriciteitscentrale, die nu dienst doet als thuisbasis voor het Noord Nederlands Toneel. Ironisch, want net vanavond werd er in het centrum door Groningers betoogd tegen de gaswinning in hun provincie. Zo vond er een protestmars met fakkels plaats en reed een enorme stoet tractors luid toeterend de binnenstad in om aandacht te vragen voor de schade aan milieu en maatschappij.
Superorganism had de zaal een half uur voor aanvang al goed vol laten stromen. En waar het ESNS-publiek nog wel eens pleegt te verzitten, bleef het nu binnen. In vijfendertig minuten werd de toeschouwer dan ook onderworpen aan een spervuur van uitmuntende stuiterballenpop. De band, bij opkomst gehuld in zeven regenjassen in fluorescerende kleuren en een 3d-bril, legde zich toe op futuristische muziek die gemaakt lijkt voor de jonge generatie met concentratieproblemen.
De geprojecteerde visuals omvatten een draaiende globe, zwemmende walrussen en mobiele telefoons. Elke twintig seconden klonk er wel ergens een rare sample van een kikker of vogel. Afgetrapt werd met single It’s So Good, waar die andere hit in de dop, Something For Your Mind, werd bewaard als slotakkoord. Muzikale referenties: Flaming Lips, MGMT, en The Go! Team. Die laatste bracht juist die avond haar vijfde studio-album uit. Op basis van deze showcase zouden we kunnen voorspellen dat Superorganism hen binnen de kortste keren voorbijstreeft in populariteit.
Als je met een handdoek de zweetdruppels van je voorhoofd veegt, wat draag je dan in Gods naam nog onder je jas? En als twee drummers nagenoeg exact dezelfde partij spelen, waarom komt dan niemand op het idee één van hen pakweg dwarsfluit te laten spelen? Het waren zomaar enkele vragen die ons te binnen schoten bij het zien van Warhola, de groep die vorige zomer op Werchter speelde maar in Nederland nog vaste voet aan de grond dient te krijgen.
Dat lukte vanavond aardig in VRIJDAG, normaliter een podium voor amateurkunst. Vanaf het derde nummer, toen de slagwerkers elkaar daadwerkelijk begonnen aan te vullen, kwam de stemming in de zaal er wat beter in en begonnen we hier en daar de geest van het onlangs opgeheven Wild Beasts te ontwaren. Toch besloten we Warhola in verband met de situatie op straat na vijf nummers het voordeel van de twijfel te misgunnen. Geen slechte songs, maar jammer van al dat uiterlijk vertoon.
Stonden we dus toch ineens weer in de Ierse pub bij The Sound Of Young Holland. Daar trad Ghostbag aan, de nieuwe groep van Nick Jongen (Baby Galaxy, I Am Oak, Sleepkit). Met zijn partner in liefde en criminaliteit Tine Metz, verzorgde hij een intiem optreden dat de monden van het publiek innig snoerde. De fragiele songs, die het duo ten berde bracht, zijn ontstaan vanuit een dialoog tussen de thuisopnames van Jongen en de tedere illustraties van Metz. Live werkte dat ook wonderwel. Een tekening van een onopgemaakt bed begeleidde de zuivere, bedeesde jongensstem van Jongen, wiens kleine liedjes als The Warmth bij tijd en wijlen deden denken aan Death Cab For Cutie zonder het pathos. Later dit jaar volgt een debuutplaat.
Het duo dat we later op de avond in het Concerthuis hoorden spelen, klonk van een hele andere orde. FFOOSS (voorheen bekend als FOES) debuteerde er in de nieuwe bezetting. Op een door de Herman Brood Academie georganiseerde showcase speelden Jannes van Kaam en Sophia de Geus een (louter figuurlijke) thuiswedstrijd voor vrienden en medestudenten. De meest recente single van de fuzzpopgroep, Take Off Your Skin, klonk wat beladen in het licht van het plotselinge vertrek van voormalige frontvrouw Melanie Kazemier, nu amper een maand geleden. Maar gelukkig was er niet al te veel tijd om daar bij stil te staan; FFOOSS denderde als herboren én vanouds over het publiek heen met een fanatisme om au tegen te zeggen. Petje af voor deze harde werkers. En een hart onder de riem voor Groningen.