ESNS 2021 - Dag 1: virtueel hartjes gooien
Diverse locaties, 13 januari 2021 - 16 januari 2021
ESNS.nl, daar is het ons te doen de komende dagen.Vanaf acht uur 's avonds stemden we af op ons favoriete channel en konden we niet alleen genieten van nieuwe (weliswaar vaak vooropgenomen) sets, maar ook favorieten van afgelopen jaren herbeleven op het channel ESNS PLUS. Pluspunten voor dit extra channel, minpunten voor de weinige interactie. Men kon samenhokken op een Zoom-kanaal, maar verder bleef het bij virtueel hartjes gooien naar je favoriet.
Beginnen deden we met Luvver, een vierkoppige band uit Slowakije. Geen band waar we urenlang front row op zouden staan wachten, wel eentje om langzaam maar zeker in de sfeer te komen. De opener van ons avondje ESNS had de naam VIBES, een song die zomaar ontsnapt had kunnen zijn uit de eighties, waarna er een hedendaagse twist aan was gegeven. De podiumopstelling deed dan weer denken aan Alt-J, want ze hadden neonkleurige lichttorens vakkundig neergezet en bij nader inzien was dat ook het meest kleurrijke aan deze hele performance. Na derde nummer Dark Times waren we alweer aan het einde van deze korte set. Langer hoefde het voor ons ook niet te duren.
Plots was Holly Humberstone overal vorig jaar en toch zond de jonge Britse haar bijdrage voor ESNS gewoon uit vanuit haar living. Meer ontwapenend zouden we het vanavond niet meer krijgen. Vanachter de piano bracht ze grootste hit Falling Asleep At The Wheel (meer dan zeventien miljoen streams op Spotify) alsof ze het meisje van bij de buren was. En wat meer was: Humberstone sprak ons als eerste artieste van de avond ook werkelijk aan. Zo vertelde ze waarom Overkill haar favoriete track van de ep was - hij herinnerde haar aan de zorgeloze avond waarop ze hem met vrienden schreef - en riep ze op om, ondanks alles, positief te blijven. Na deze korte show waren wij, fans van Phoebe Bridgers, Bon Iver en al wat daar tussen zit, alvast heel positief.
We brachten rond tien na negen opnieuw een bezoekje aan ESNS01, waar David Numwami begonnen was aan zijn set. Met funky dansmoves en innemende stem bracht hij de zwoele avondsfeer tot in de huiskamers. De Belg haalde tijdens dit kwartiertje alles uit de kast. Van dansen tot hoog en laag zingen en zelfs even basigtaar spelen, Numwami is een artist pur sang. Le Fisc De L'amour kon natuurlijk niet ontbreken op de setlist, maar ook kregen we aan het einde van de set een iets minder bekend nummer te horen, Milky Way. Zou het nieuw materiaal zijn? Indien dat het geval is, was het alvast veelbelovend.
NewDad bracht met Blue één van de leukste nummers van de avond. Julie Dawson zag er uit als het meisje dat op school grote roze kauwgumbrokken kauwt en wond ons lieflijk zingend rond de bevallige vinger. Maar de meeste kudo’s smijten we richting de bassist, al leek de baslijn van het openingsnummer gewoon door te lopen in Cry. Met het bekendste - nu ja - nummer I Don’t Recognise You werden we veel te vroeg naar de uitgang gewerkt. Fans van Snakadaktal, The xx of girl in red, hou deze jonge Ieren in de gaten. Ze bestaan nog maar een jaar, maar hebben alles in zich om groot te worden.
Omdat Chibi Ichigo ondertussen al aan de set begonnen was op kanaal 4, bleven wij hangen voor The Goa Express, een jong vijftal dat zich zoogde aan al wat hip en alternatief was en is in thuisstad Manchester, maar ook aan de buren uit Sheffield: Arctic Monkeys. Ze vernoemden zichzelf naar een supersnelle trailrun in India en zo klonken ze ook. Zeker in openingsnummer Be My Friend en The Day. Daartussenin was het even lieflijker, maar dat Noord-Engelse accent maakte toch dat ook dat nummer een beetje vuil klonk. En guess what, mate: zo hebben we het graag!
(met Marc Alenus)