Ertebrekers - You Party Too Much?

undefined, 11 december 2016

We naderen zo zachtjes aan de kortste dag van het jaar. De winter staat dus voor de deur, maar toch zorgden Ertebrekers nog even voor een lokaal warmtefront in een uitverkochte Muziekclub N9.

Ertebrekers hebben hun roots in de West-Vlaanders, maar resideren al enkele jaren in Gent. Flip Kowlier en Peter Lesage zijn al jaren partners in crime. Jeffrey Jefferson is het derde kernlid. Met ‘Otel’ brachten ze in maart een verrassend warme, maar vrolijke debuutplaat uit. Zo'n plaatje dat je dag kan maken zonder daar echt veel moeite voor te moeten doen.

Deze zomer trokken ze met veel bijval langs de Vlaamse festivals en streken ze nu om dit succesjaar af te ronden neer in de fijne muziekclub langs de troosteloze en desolate gewestweg, die niet toevallig dezelfde naam draagt (of was het omgekeerd) quasi op de rand van Oost- en West-Vlaanderen. Ergens kon je het symbolisch noemen.

Van bij de eerste tonen van het warmbloedige Ik Loate Los werden we meegenomen op een heerlijke strandwandeling in de vorm van een fantastisch, driestemmig soulnummer. Dat ging naadloos over in het frisse en fruitige In Theorie en het springerige Woarom.

Met de passage van de heerlijk groovende debuutsingle De Zji gingen ook de laatste houten klazen in de zaal lichtjes aan het dijnen. Met Gin Goeste lieten de Ertebrekers de energie zakken om die weer progressief op te drijven tot een meeslepend meezingmoment op het einde met een glansrol voor de gezongen gitaarsolo van Peter Lesage.

Doudgeweune en Vanget werd wel erg vrijblijvend en laidback voorgeschoteld. De songs leken een klein rustpuntje om in de finale van de set nog eens goed te kunnen uithalen.

Party Too Much, de single met Jack Parrow, luidde dat slotakkoord in. Parrow was er bij "in een doaske en zonder anden", zoals Kowlier het aankondigde. Opvallend hoe dun de grens tussen het West-Vlaams en Zuid-Afrikaans lijkt. Tweede bijzonderheid in de song is de hilarische boysbandachtige choreografie in de brug.  

Eva Mendes, was, zoals mevrouw Mendes zelf, de zwoelheid zelve. Tijdens het overigens uitstekende voorprogramma van hiphopper NO EXP dachten we dat we al veel clichés hadden zien passeren, maar toen Ertebrekers de jongens en de meisjes tegen elkaar op lieten zingen, schoten ze ook hier de hoofdvogel af.

Afsluiten deed de band met het zachte en tedere Verliefd. Wie nog een originele bis verwacht had, was eraan voor de moeite, want De Zji werd nog eens bovengehaald in een akoestische versie, die overging in een speedversie. Als we dan toch wat kritiek mogen hebben, dan is het dat wel. Van zo'n ervaren muzikanten mocht toch een origineler verwacht worden.

Maar genoeg geklaagd, de heren voelden zich absoluut in hun sas op het podium. Het plezier droop ervan af. En ook in de bindteksten werd de humor uit de teksten vlotjes doorgetrokken. De formule met drie frontmannen werkt ook wonderwel en niemand liep elkaar voor de voeten. De N9 was met recht en rede uitverkocht.