Eriksson Delcroix - A Honky Tonk Country Show

Stadsschouwburg Mechelen, 20 maart 2024

Country is, tot spijt van wie het benijdt, populairder dan ooit. Zeker in de VS, waar het genre zo’n honderd jaar geleden de kop opstak. Songs met verhalen, met een lach en een traan, liefde en bedrog, het echte leven als een smartlap. En als ook “Queen Bey” Beyoncé zich met een countrynummer als Texas Hold 'Em in de hitparades mikt, weet je hoe laat het is. Tijd voor de echtelieden Bjorn Eriksson en Nathalie Delcroix om, na experimenten met country en elektronica als The Partchesz, en vijf platen als Eriksson Delcroix, hun all-time favorieten van het genre te eren. Vanavond vond de première van ‘A Honky Tonk Country Show’ plaats in de Stadsschouwburg van Mechelen.

 

Voor deze huldeavond kregen ze de hulp van de weergaloze begeleidingsband The Leftbank Ramblers, bestaande uit klasbakken Elko Blijweert op gitaar, Peter Pas op gitaar, keyboards en percussie, Tomas De Smet op contrabas, en Alain Rylant op drums. Op het podium stond hiermee een geoliede country-jukebox die ons meenam in een swingende reis door het Eriksson Delcroix-country universum.

Met een "yeehaw" hier en daar laveerden we langs tijdloze songs van gekende namen als Hank Williams of Loretta Lynn And Conway Twitty met Louisiana Woman Mississippi Man, maar ook anderen zoals George Jones (She Thinks I Still Care), Johnny Horton (Honky Tonk Man) en Porter Wagoner (The Rubber Room). Verder nog beklijvende versies van Crazy van Patsy Cline en If I Were A Carpenter, geschreven door folkzanger Tim Hardin, maar zeker bekender in versies zoals die van Johnny Cash & June Carter. En laten we aan dit rijtje zeker ook Blanket On The Ground van Billie Jo Spears toevoegen.

Naast deze hommages werden we helemaal achterover geblazen door de bezwerende versie van I Scare Myself, origineel van Dan Hicks and His Hot Licks, maar nog beter bekend in de new wave- / synthpopversie van Thomas Dolby uit 1984.

In de (uitgebreide) bisronde werden we getrakteerd op een fijne portie jodelen in Blue Yodel No. 1 (T For Texas), een nummer van Jimmie Rodgers uit 1928. Helemaal te gek werd het met een kippenvel bezorgende bewerking van - ja, u leest het goed - Fade To Grey van de Britse synthpopband Visage (1980). Mooi, het leven is mooi!

White Lightning van George Jones mocht nog even het vuur in de pan laten slaan vooraleer het tijd werd om het echtpaar Eriksson Delcroix een hemels mooi einde te laten breien aan deze “Honky Tonky Country Show” met Love Hurts zoals enkel ook Gram Parsons & Emmylou Harris dat konden brengen.

Een show met hulde aan oud en nieuw. Yippie-ka-yay, jongens en meisjes (en alles daar tussenin)!