Eriksson Delcroix - Mooi in zijn kleine imperfecties

cc De Herbakker, Eeklo, 28 september 2014

Slechts enkele maanden na The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band stond Bjorn Eriksson opnieuw in Eeklo op het podium van Cultuurcentrum De Herbakker. Dit keer had hij zijn levenspartner Nathalie Delcroix meegebracht. Samen brachten ze begin dit jaar de sobere, maar fraaie en alom bejubelede countryplaat ‘For Ever’ uit en daar trekken ze na de concertzalen en de festivals dit najaar mee langs de cultuurcentra in Vlaanderen.

Al van bij het sobere Blackjack David viel onmiddellijk de schitterende blend van de scherpe, nasale stem van Nathalie Delcroix met de diepe, lijzige vocalen van Bjorn Eriksson op. Mooi in zijn kleine imperfecties. Die stem van Eriksson herinnerde er ons overigens weer aan waarom we Maxon Blewitt zo goed vinden.

Vanaf Nashville Tennessee stonden er naast Eriksson en Delcroix nog vijf man op het podium en die band stond in voor een mooi, vol en bij momenten potig geluid. Aan de ene kant heerlijk stuwend, maar aan de andere kant het gezapige er in houdend zoals je van country kan verwachten.

Met de griezelige sunsetsong At The Car Graveyard, het licht electronische, kabbelende en op een zwevende falset drijvende Walking, de subtiel gelaagde ballad The Sound Of You en het onder constante spanning staande Home Is Where The Angels Roam vuurde de band een hoogstaand kwartet op de zaal af.

Intussentijd lanceerde Eriksson het gerucht dat George Michael was overleden. Een grap zo bleek, maar Eriksson vond het gewoon een goede bindtekst. Al was de reactie in de zaal goud waard. Vader Karl Eriksson maakte er de rest van de voorstelling dan maar een running gag van, want in de loop van de voorstelling bleken ook Elton John en Miek & Roel het hoekje om.

In het instrumentale Riding On A Snake With A Bottle Of Tequila In My Hand werden we minutenlang meegenomen op een trip doorheen de far west om te eindigen in de saloon.

Met The Last Thing On My Mind van Tom Paxton en het prachtig dreigende en zelfs agressieve The Valley van Deroll Adams wisten ze ook hun covers zeer goed te kiezen. Topper was ongetwijfeld het authentieke, maar heerlijk geschifte The Cajun Of Mardi Grass van The Balfa Brothers met Karl Eriksson in een glansrol.

In de bisronde passeerde met Black Mountain Rag nog een schitterende bluegrass-instrumental waarbij gitarist Elko Blijweert, voor zover we dat nog niet wisten, op zijn eigen bescheiden manier liet merken wat voor een fantastische gitarist hij is.

Met het fantastisch mooie en sobere Love Hurts zetten Eriksson Delcroix een definitief punt achter een schitterend optreden. Een avondje country met oog voor traditie, maar ook met voldoende verrassingen. Nog tot eind dit jaar in een Cultuurcentrum in uw buurt misschien. Dat laatste mag u als hint zien.