Epica, Dragonforce - Zonneschijn en regenbogen in metalland

Ancienne Belgique, Brussel, 2 februari 2015

De Nederlandse symfonische metalband Epica nam voor haar jongste tour special guest Dragonforce en Diablo Blvd mee en afsluiten deden ze in Brussel. En dat die samenwerking zeker voor herhaling vatbaar is, was duidelijk geen geheim. Dat de Nederlanders later dit jaar Dragonforce volgen naar Graspop nu blijkbaar ook niet meer.

Veel mooi volk op het podium van de Ancienne Belgique die zondagavond (in het geval van zangeres Simone Simons zelfs letterlijk). Voorprogramma Diablo Blvd zal in onze contreien altijd vooral bekend zijn omwille van frontman en lolbroek Alex Agnew. Niet geheel terecht, aangezien de band toch al een aanzienlijk aantal nummers heeft waarmee ze het vuur aan de spreekwoordelijke lont krijgen. Denk maar aan Builders Of Empires, Follow The Deadlights en zeker afsluiter Black Heart Bleed. Vakkundig aan elkaar gepraat door showman Agnew, niet zeker wetende of hij zijn Brusselse publiek nu in het Nederlands of toch maar in het Engels moest aanspreken, "anders ben ik weer een arrogante zak".

Opwarming geslaagd en op naar "special guest" Dragonforce, dat desondanks toch maar een set van slechts een vijfenveertigtal minuten kreeg. Vanaf opener Fury of the Storm viel de afwezigheid van keyboardspeler Vadim Pruzhanov op. Hij bleek net vader geworden te zijn. Zanger Marc Hudson had van Agnew enkele Vlaamse zinnetjes meegekregen om het publiek op zijn hand te krijgen. "Laat uw tetten zien" en "droog in de kakker" zorgden dan ook voor hilariteit.

Maar de hoofdact bij een Dragonforceconcert is uiteraard de wisselwerking Herman Li-Sam Totman, die weer lustig en gespeeld nonchalant tegen elkaar opsoleerden. De tijd dat de twee gitaristen live vaker afgingen dan de Belgische voetbalbond in 2014 lijkt enkel nog een nare herinnering. Voor de rest wat wankergebaren maken naar elkaar, ja de sfeer zat echt opmerkelijk goed op het laatste concert van de tour. Met Three Hammers, The Game en Symphony Of The Night (naar eigen zeggen een van Hudson's favorieten) kregen we een drietal nieuwe nummers. Met afsluiter Through The Fire And The Flames kwam de Britse "showofferij" tot een hoogtepunt.

Een hoogtepunt waar Epica weliswaar moeiteloos overheen kon. Vanaf opener The Second Stone zorgde het zestal opnieuw voor de beproefde wisselwerking tussen grootse symfonische orchestraties en hondsbrutale metalriffs. Vooral de virtuoze engelenzang van frontvrouw Simone Simons (die met haar alweer vlekkeloze vocale prestatie geen spaander heel liet van de nochtans ook bijzonder getalenteerde Hudson), afgewisseld met de grunts en screams van gitarist Mark Jansen, zorgde ervoor dat het schouwspel boeiend bleef.

In het Engels bedankten de bandleden tussendoor werkelijk iedereen die aan de tour meewerkte, tot de buschauffeur toe. Met Martyr Of The Free Word, oorspronkelijk vooral over de moord op Theo Van Gogh, speelden ze bovendien in op de actualiteit.

Was het dan allemaal absolute top? Wel, als we een klein beetje de miereneuker mogen uithangen, de drumsolo volgend op het Carmina Buranaeske Cry For The Moon voelde wat overbodig aan. Gelukkig werd dat dan weer goed gemaakt met een eveneens hoogstaande encore. In het begin van de nochtans heel gemoedelijke afsluiter Consign To Oblivion vroeg en kreeg keyboardspeler Coen Janssen een - weliswaar mini- wall of death, gevolgd door wellicht de meest zachtaardige moshpit ooit. Eerder was hij zelf al met curveboard en al in het publiek gedoken.

Voor het ultieme afscheid van de Europese fans mocht heel de crew samen met de andere bands nog eens het podium op voor een foto. Zonneschijn en regenbogen in metalland, als het ware.