Emmylou Harris & Rodney Crowell - Country voor alle tijden

Koninklijk Circus, Brussel, 23 mei 2013

In een verrassend genoeg niet volledig volgelopen Koninklijk Circus trad  Emmylou Harris samen met haar kompaan Rodney Crowell op in het kader van de ‘Old Yellow Moon’- tournee, die hen zowat over heel de wereld brengt. Laat ons van in het begin duidelijk zijn: de afwezigen hadden ook deze keer weer dik ongelijk. Een proeve van verantwoording!

Emmylou en Rodney, een verhaal van veertig jaar vriendschap, talloze optredens, enkele all time country classics en - dixit Harris -  "marriages and divorces but not to each other". Er werd dan ook gretig geplukt uit het repertoire van de prilste samenwerking: Wheels, Pancho And Lefty, Till I Gain Control Again (dat door la Harris als haar personal favorite werd aangekondigd), I’ll Be Your San Antonio Rose, Ashes By Now, ... ze passeerden allemaal de revue en werden professioneel en met great skill gebracht.

De kenner heeft al lang door dat Harris en Crowell - nog lang niet oud maar toch allesbehalve youngsters ondertussen - resoluut kozen voor de ballads. "Misery songs", gaven ze toe, lagen hen goed. Af en toe was het met een beat en dan klonken Luxury Liner of Leaving Louisiana In The Broad Daylight.

Beide country-iconen waren er natuurlijk ook om hun nieuwe cd ‘Old Yellow Moon’ te promoten. Dat gebeurde discreet en met materiaal dat stand hield tegen hun overvloedig rondgestrooide klassiekers. Vooral de mooie ballad Dreaming My Dreams kon de zaal bekoren.

Rodney Crowell, meer songwriter dan uitvoerder, bracht enkele nummers uit zijn catalogus en hij deed dat met verve. Het indrukwekkend mooi uitgesponnen Still Learning How To Fly behoorde ongetwijfeld tot een van de vele hoogtepunten van de avond. Maar ook Emmylou kan ondertussen een aardige song bij elkaar pennen: haar eigen Red Dirt Girl mag voor ons definitief in het nirvana van de countrymusic.

Het duo zag evenmin op een nummer meer of minder. Wij klokten af op eenendertig songs, de drie nog magistrale bisnummers erbij gerekend. Tel daarbij de uitstekende band vol jonge virtuozen, die hun kunde overtuigend ten dienste stelde van de songs, en iedereen beseft dat men er beter bij was geweest in Brussel.

Het is de vijfde of de zesde keer dat we Emmylou Harris aan het werk zagen, telkens met een andere bezetting. Het waren telkens sterke concerten maar in deze combinatie met Crowell scoorde ze toch bijzonder hoog.