Emmy d’Arc - Limburger, wereldburger

De Roma, 8 oktober 2024

De buzz rond Emmy D’Arc maakte dat ook wij ons naar De Roma repten om poolshoogte te gaan nemen. Twee keer De Roma Foyer uitverkopen, twee keer de Club van de AB zo goed als vol laten lopen en daarbovenop een vol Café Café in Hasselt, ook al is dat zowat een thuismatch. “Da’s gene kattepis”, zoals voormalig nieuwslezer Jan Becaus wel eens in primetime durfde te stellen.

In De Roma kreeg Iskander Moon de kans om zieltjes te winnen, een opdracht waarin hij met brio slaagde. De klassiek geschoolde Iskander, né Moens, stond alleen op het podium, enkel in gezelschap van piano en gitaar. Dat hij al een flink stuk van de wereld gezien heeft, vertaalt zich in songs over New York en de American Dream of, iets dichter bij huis, Berlin. Maar voor een Gentenaar lijken die allebei even ver weg als “het verre Limburg” waar Emmy vandaan komt. Afstand is duidelijk relatief in deze. Afsluiter Saturday Silence demonstreerde nogmaals wat een dijk van een nummer het is.

Emmy D’Arc werd als Ineke Tiolants geboren, maar dat bekt niet zo lekker in het buitenland. En geloof ons vrij, daar ligt een toekomst voor deze Limburgse. En als je dan toch je naam kan kiezen, dan kies je er best voor eentje met de nodige weerklank en met de onverzettelijke Jeanne D’Arc als lichtend voorbeeld. Ze heeft lang naar de optredens in De Roma uitgekeken. Ooit begon ze de nummers van haar favoriete artiesten na te spelen en dat bracht haar op de plaatsen waar ze het liefst is, op het podium. Thunder Road van Bruce Springsteen is daar het beste voorbeeld van. Het is een song die ze zich als fan van de Boss volledig eigen gemaakt heeft. In Wish I’d Never Met You waarschuwt ze om weg te gaan van iedereen die je hartzeer bezorgt, want die is altijd “slowly killing me”. In Ghosts zijn de geesten “coming and going”, maar sommige mensen denken dat het beste nog moet komen, zoals in The Day.

Binnenkort maken de TMF Awards de herintrede, veertien jaar na de laatste editie in 2010. Er staat de “Think Possible Award” voor de beste nieuwkomer op het programma en Emmy is in deze categorie genomineerd. Ze zal er ook het nummer brengen dat ze in De Roma voor het eerst met het publiek deelde: All Apologies van Nirvana. Mooi hoe het nummer binnenstebuiten wordt gekeerd en dan het publiek met kippenvel achterlaat. De bisronde begon met In The Shadow, over hoe er altijd iemand voor je is die je in de schaduw komt zoeken wanneer dat nodig is. Met afsluiter Troy van de betreurde Sinéad O’Connor liet de innemende Emmy D’Arc het publiek nog maar eens met kippenvel achter. Een naam om te onthouden.