Eli 'Paperboy' Reed - Hartverwarmend oprecht

Ancienne Belgique, Brussel, 29 april 2009

Anno 1994, toen de grunge stierf samen met Kurt Cobain, zat Eli Husock alleen en onbegrepen op zijn kamer. De prille, mollige tiener kon op weinig sympathie rekenen bij zijn leeftijdsgenoten. En zijn rare voorliefde voor oude soul hielp uiteraard niet. Gelukkig bracht Wilson Pickett troost. Als Husock met zijn platen meezong, werd hij even Eli ‘Paperboy’ Reed, in een soulvolle droomwereld.

Zo stellen wij het ons tenminste voor. Of er iets van klopt, moet u zelf maar uitvissen. Onwaarschijnlijk is het in elk geval niet. In het nieuwe nummer Name Calling, dat dit najaar op plaat moet verschijnen, hoorden we Paperboy niet voor niets “Calling names turned into name calling” zingen. We kregen trouwens nog een nieuw liedje te horen: Just Like Me klonk – nu ja – net als Eli ‘Paperboy’ Reed. Niks nieuws onder de zon, maar als de jongen zo’n leuke liedjes blijft maken gaat niemand daarvan wakker liggen.

Als een rasechte ceremoniemeester kondigde de saxofonist Eli ‘Paperboy’ Reed aan met de nodige overdrijvingen. De piepjonge zanger verscheen, strak in kostuum gestoken, compleet met manchetknopen en een dasspeld, en had slechts een tweetal noten nodig om het te doen knetteren in de AB. Het trio Stake Your Claim, Am I Wasting My Time en I’m Gonna Getcha Back zette vervolgens de rest van de zaal in vuur en vlam.

Op een enkel – en overbodig – rustpunt in het midden van de set na, bleef het tempo genadeloos hoog. Ook het showaspect was alomtegenwoordig, maar dat stoorde vreemd genoeg op geen enkel moment; dat had ongetwijfeld met de oprechtheid en de aanstekelijke energie van de muzikanten te maken. Reeds geweldige stem deed de rest. Je werd als luisteraar onverbiddelijk vier decennia terug gekatapulteerd in de tijd.

Eli ‘Paperboy’ Reed brengt niets nieuws. Zijn songs, stijl en dansjes zijn voor de volle honderd procent geënt op iets dat in de jaren zestig al vaker, en waarschijnlijk beter, gedaan is. In die zin kun je je afvragen wat de relevantie van een artiest als Reed is. Het antwoord op die vraag ligt nochtans voor het grijpen. Eli ‘Paperboy’ Reed en zijn True Loves zijn stuk voor stuk topmuzikanten. Het enthousiasme en de bezieling waarmee de liedjes gebracht zijn is ongeëvenaard. Zelfs de grootste cynicus kon hier niet koud onder blijven.