Eels - Happy birthday!

Koninklijk Circus, Brussel, 12 april 2013

Mark Oliver Everett was jarig, hij werd vijftig. En wat kan een man die een halve eeuw wordt en wiens leven beheerst wordt door muziek beter doen dan een show spelen die avond? Mark Everett – E voor de vrienden – had niets beters te doen of deed niets liever. E is immers niet tuk op verjaardagen. Lees er zijn (overigens schitterende) biografie 'Things The Grandchildren Should Know' maar eens op na.

Het liefst van al zou E zijn memorabele vijftigste verjaardag straal genegeerd hebben. Of zo leek het toch. Na Tremendous Dynamite zette één van de toeschouwers Happy Birthday in waarop de zaal inviel. E kon niet snel genoeg het volgende nummer, In My Dreams, inzetten. Eerder had hij al Justin Bieber-gewijs een cadeautje van een fan naar zich toegeworpen gekregen dat hij in ontvangst nam met een droog “thanks” om het vervolgens te negeren.

Maar na een uurtje spelen viel er niet meer aan te ontsnappen. E introduceerde de band en terwijl hij daarmee bezig was deden een bevreemdende clown (die eerder al te zien was in het voorprogramma), een taart, slingers, confetti en ballonnen hun intrede. De clown leek E wel te tongzoenen waarop die reageerde met: “Assholes! I specifically asked for no clowns at my birthday party!” Briljant muzikant en een te bewonderen gevoel voor humor.

Euforie, dat is het woord dat het best kan beschrijven wat Eels gisteren liet zien en horen. Al vanaf opener Bombs Away werd het duidelijk dat er voornamelijk gierende gitaren te horen zouden zijn. Het nummer opent met de zin “Nobody listens to a whisperin’ fool” en dus fluistert E ook niet meer.

De setlist bestond uit nummers die bij elkaar pasten, maar wie een avondje greatest hits verwachtte, zou weleens teleurgesteld huiswaarts kunnen zijn gekeerd: van ‘Beautiful Freak’ was enkel een stukje My Beloved Monster te horen in een mash-up met Mr. E’s Beautiful Blues en andere publieksfavorieten als Cancer For The Cure, Hey Man (Now You’re Really Living), I Like Birds, It’s A Motherfucker of That’s Not Really Funny waren in geen velden of wegen te bespeuren.

Dat wil niet zeggen dat het minder goed was. ‘Wonderful, Glorious’ bleek een plaat die in eerste instantie gemaakt leek om live te spelen. Bombs Away en nieuwe single Kinda Fuzzy openden de set, Peach Blossom was puur plezier en New Alphabet is nu al een klassieker. Eén van de intiemste momenten van de avond was The Turnaround, een aangrijpend nummer dat klein start, maar langzaam aanzwelt tot een stevige rockballad.

Met acht nummers uit de laatste plaat ‘Wonderful, Glorious’ en ook nog het b-kantje van New Alphabet (Im Your Brave Little Soldier) was het duidelijk waar de focus lag in deze set. Voeg daar ook nog eens In My Dreams, Prizefighter, Tremendous Dynamite en That Look You Give That Guy aan toe van ‘Hombre Lobo’ en twee goed gekozen covers en je beseft dat er amper ruimte was voor oud materiaal.

Wat er wel nog inzat waren Fresh Feeling (uit ‘Souljacker’) dat als de perfecte zomerhit klonk die het nooit geworden is en het zeer stevige op gejuich onthaalde Souljacker, Part 1. Uit ‘Daisies Of The Galaxy’ werd The Sound Of Fear geplukt. Uit de periode toen Fleetwood Mac nog geen popmuziek maakte werd Oh Well (1969) gecovered, een stevige rocker die naadloos bij de rest van de setlist aansloot en het publiek meermaals op het verkeerde been zette met false stops. De tweede cover was de geweldige maar al te vaak vergeten klassieker Itchycoo Park van The Small Faces, een nummer dat van Eels had kunnen zijn als ze er dertig jaar eerder aan begonnen waren.

E wil op deze tour vooral plezier maken, zoveel is duidelijk: doen waar hij zelf zin in heeft, nieuwe nummers spelen, dansen, zingen en grapjes maken. Bij eerdere tournees durfde een optreden van Eels al eens diep in de ziel snijden, deze keer werd iedereen met een glimlach tot voorbij de oren naar huis gestuurd. Het is eens iets anders. Bedankt E. En nog een gelukkige verjaardag.

PS. Noot voor diegenen die vanavond naar het Koninklijk Circus gaan voor de tweede show: vertrek niet al te vlug, want er volgde nog een derde bisronde toen ongeveer de helft van de mensen hun weg naar de uitgang al hadden gevonden. Rock-‘n’-roll met de lichten al helemaal aan.