Editors - Vuurwerk zonder vuurwerk

Club 69: Zuiderpershuis, Antwerpen, 25 februari 2014

Als je de kans krijgt om Editors, een band die in België grootse proporties heeft aangenomen, in een architecturaal pareltje als het Zuiderpershuis op het Antwerpse Zuid te zien voor negenenzestig duo’s die voor de gelegenheid gezelschap kregen van een batterij BV’s en een batterij journalisten, dan laat je die kans niet voorbij gaan. Editors was in het land en speelde een Club 69 voor Studio Brussel in Café Corsari.

Editors start rond deze tijd met een kleinschalige tour, een tour waarvoor enkele kleine zalen in Nederland, Duitsland, Italië en Frankrijk werden aangedaan. Dat België hierbij werd overgeslagen leek niet geheel onlogisch, want de laatste drie shows die Editors in ons land gaf, waren ofwel als headliner van Rock Werchter ofwel voor een uitverkocht Sportpaleis. Tot dus het nieuws kwam dat ze wél een kleinschalige show zouden geven in België en wel als opener van de nieuwe tour.

Het downscalen deed Editors zichtbaar en hoorbaar goed. Even draaide het weer om de muziek en enkel om de muziek. Bij de laatste shows kregen wij heel erg het gevoel dat ze zich door de omvang ervan wilden gedragen als een grote groep, iets dat ze buiten België (en Nederland) niet zijn. Gevolg: een dozijn keer werd er vuurwerk afgeschoten terwijl vuurwerk als voornaamste showelement toch duidelijk een zwaktebod is. Niets van dat alles vanavond: een aantal spots en een aantal stroboscopen deden het werk en het was een opluchting dat het daartoe beperkt bleef.

Opener was Sugar omdat het nu eenmaal een goeie opener is en omdat de heren hun nieuwe single kwamen voorstellen in Café Corsari. Na Sugar werd er opvallend lang niet meer teruggegrepen naar hun meest recente langspeler ‘The Weight Of Your Love’ en daar konden we alleen maar blij om zijn. Met Someone Says en Munich werd meteen teruggegrepen naar de vroege jaren. Dat ze voor de fans waren gekomen, maakte Editors duidelijk door ook nog eens het snedige Lights uit de kast te halen, de eerste keer sinds 2011.

Verderop in de set zat met A Life As A Ghost zelfs een nummer dat de plaat ‘In This Light And On This Evening’ niet eens had gehaald. Het nummer bleek perfect aan te sluiten op Eat Raw Meat = Blood Drool, twee nummers die aantoonden dat dat elektronische verhaal van Editors best interessant was, maar nooit tot vol wasdom is kunnen komen. Uiteraard werden de hits niet geschuwd, we kregen An End Has A Start en The Racing Rats en Bones  en All Sparks, maar de echte hoogtepunten waren toch dit soort verrassingen in de setlist.

Vanaf nummertje twaalf werd ons enthousiasme getemperd toen toch ook nog even de singles uit ‘The Weight Of Your Love’ afgewerkt moesten worden, achtereenvolgens Formaldehyde, A Ton Of Love en dan als afsluiter een – laat ons eerlijk zijn – te lange versie van het saaie Honesty die de set allerminst op een knaller deed eindigen.

Maar bij de opening van de bisnummers sprongen we weer op, want was dat daar Camera niet? Nog zo’n oudje waar het stof van moest worden afgeblazen.  Smokers Outside The Hospital Doors deed zijn werk, Nothing kwam moeilijk uit de startblokken maar werd dan toch in de uptempo versie gebracht die zo ontbreekt op ‘The Weight Of Your Love’ en een lang uitgesponnen Papillon (welk nummer anders?) fungeerde als afsluiter. Daar leken de aanwezigen allerminst rouwig om.

Wij zijn de laatste tijd niet de grootste supporters van Editors geweest, maar in Club 69 zagen we Editors zoals we ze graag zagen: kleinschalig en verrassend. Editors hebben vooral bewezen dat ze geen vuurwerk nodig hebben om de zaak te laten knallen. Liever niet zelfs. Hun beste show in jaren.