Dum Dum Girls - Netkousen of niet

Botanique, Brussel, 7 november 2011

Het moeten niet altijd gescheurde jeans, T-shirts en combatboots zijn. Waarom eens geen hotpants, minirokjes en netkousen? Dat zou de redenering van Dum Dum Girls kunnen zijn. Maar waarschijnlijk wordt die kledinglijn eerder als bijkomstig beschouwd. Mooi om zien, dat wel, maar bijkomstig dus.

In mei 2010 stonden ze nog in het voorprogramma van Male Bonding in de Botanique. Eerder dit jaar speelden ze in de Vooruit in Gent en nu stonden de vier beminnelijke jongedames uit Californië alweer opnieuw in de rotonde. Maar de ruime opkomst bewees dat er intussen iets is veranderd. Met de nieuwe plaat is er ook een nieuw publiek op de Girls afgekomen. Een publiek dat wel de nieuwe nummers meelipt, maar stoïcijns blijft bij het oudere werk.

Frontlady – frontvrouw is zo gewoon -  Dee Dee en haar hofdames wilden duidelijk het beste van twee werelden brengen. Er werden behoorlijk wat nieuwe songs gespeeld, maar het oudere werk moest daarvoor niet inboeten. In die mate zelfs dat het eerste deel van de show vooral werd gevuld met songs van debuut ‘I Will Be’, waarbij vooral het donkere, door de ronkende bas van de roodharige Bambi gedragen Rest Of Our Lives bijbleef.

Omdat de rammelsurfpopsongs vaak aan hetzelfde tempo werden gespeeld – met een hoofdrol voor energieke drumster Sandy – leek de eentonigheid soms toe te zullen slaan, maar door op tijd en stond een trager nummer in de set in te voegen werd dat euvel prima gecounterd. Bovendien waren precies die trage nummers (zie ook al hierboven en verderop in de set het schitterende Hold Your Hand) vaak de hoogtepunten, waarna met hernieuwde energie kon worden doorgeramd.

Twaalf nummers van drie minuten (en wat gebruikelijk oponthoud) verder had de show zijn einde bereikt en werd de set met Heartbeat afgesloten. Als enig bisnummer werd nog de cover van There Is A Light That Never Goes Out bovengehaald, hetgeen op het nodige, goedkeurende hoofdgeknik kon rekenen.

Nee, wij hebben ons niet verveeld tijdens het uurtje dat Dum Dum Girls op het podium stonden en dat mag gerust als een verdienste worden beschouwd. Maar of de show nog veel langer had moeten duren, is weer een heel andere vraag, netkousen of niet.