Drive-By Truckers - Groene energie

Trix, Borgerhout (Antwerpen), 29 november 2010

De eerste winterprik had duidelijk zijn effect niet gemist, maar desondanks was Trix meer den behoorlijk gevuld. Niet verwonderlijk als je wist dat Drive-By Truckers hun zuiderse duivels zouden ontbinden en op die manier zouden zorgen voor de nodige opwarming.

Nadat The Sore Losers hun (overwegend) ruitjeshemden tot op de draad in het zweet hadden gewerkt en de nodige goodwil hadden gekweekt bij het publiek, was het de beurt aan de huidige coryfeeën van de southern rock om aan te tonen dat ze de kou uit eenieders lijf zouden weten te verjagen.

De eerste paar songs klonken nochtans eerder stroef. Niet dat het hen ontbrak aan drive, maar Patterson Hood, samen met Mike Cooley deel uitmakend van de songschrijverstandem van de Truckers, gaf aan zich niet helemaal lekker te voelen. En ook Mike Cooley, de andere helt van eerder genoemd duo, oogde niet echt fris.

Maar zelfs als zij “feel like shit” blijft deze band alles geven, blijven de gitaren als een veelkoppig monster om zich heen slaan en kan je als toeschouwer niet anders dan meegesleurd worden door deze zuiderse orkaan. Dus werd de stoom geleidelijk aan opgebouwd om uiteindelijk de ketel te doen ontploffen.

Aanvankelijk hadden wij het meer voor Mike Cooleys songs. Wij waren zelfs zo ver gegaan om een bruidsjurk uit te kiezen na diens door merg en been gaande smeekbede Marry Me. Want hoewel de man uiterlijk eerder stoïcijns, zelfs arrogant overkomt, brandt er binnenin een vuurtje waar satan jaloers op zou kunnen zijn.

Terwijl beide hoger vermelde protagonisten ook de nodige gitaarsolo’s voor hun rekening namen, werd ook derde gitarist John Neff regelmatig het voorplan gegund. Hij nam trouwens ook de pedalsteel voor zijn rekening in rustigere, meer countrygerichte songs als Two Daughters And A Beautiful Wife.

Van de in februari te verschijnen plaat werd pas in de bisronde een nummer gespeeld. Used To Be A Cop belooft alweer het beste en liet zien dat Hood energie tapte uit de positieve reacties van het publiek. Naar het einde van de set toe legde hij immers zo mogelijk nog meer passie in zijn songs. Publieksfavoriet en ode aan de rock-‘n-roll Let There Be Rock was dan ook een langgerekte roes.

Met zo’n band als haardvuur mag het vriezen dat het kraakt. En de opgewekte energie is dan ook nog eens honderd procent groen. Kan iemand deze heren meteen naar Cancun sturen?