Dranouter 2019 - Zondag: België baas
Dranouter Festival, 2 augustus 2019 - 4 augustus 2019
Onze derde dag van het festival - meteen ook de laatste dag - gaf ons nog een laatste keer de kans om onbekende acts te ontdekken.
Beginnen deden we met Ethno Flanders, een internationaal muzikaal project voor jongeren tussen zestien en dertig jaar oud. De voorafgaande week had deze groep samen muziek uit diverse landen leren kennen en spelen.Bovendien hadden ze ook samen muziek gemaakt. Gezien dit project onder andere door Dranouter Festival wordt ondersteund, was het ook logisch dat ze het eindresultaat kwamen brengen op dit festival. Liederen uit landen als India, Paraguay, Ecuador, Duitsland, Chili en Scandinavië waren ons deel, telkens gebracht door iemand uit het desbetreffende land met begeleiding van de hele groep. Het was duidelijk dat deze jongeren de tijd van hun leven hadden en dat ze de afgelopen week veel plezier hadden gemaakt. Hier en daar moesten de zenuwen onder controle gehouden worden, maar al vlug voelde iedereen zich op zijn gemak en gaven ze het beste van zichzelf.
Bij Eva De Roovere was het, zoals verwacht, drummen geblazen. De tent en de kleine weide errond zaten afgeladen vol. Haar stem zat zeker goed, maar het entertainmentgehalte was te laag om boeiend te zijn. Het leek eerder een albumluistersessie dan een live show. Van De Roovere hadden we toch iets meer verwacht.
Dan liever Jan Verstraeten. De eerder schuchter overkomende jongeman grossiert in een soort van filmische indiepop. Samen met de band vloog hij door zijn set. Even grapte hij dat hij toch enige angst voelde om Stalker in een kerk te spelen, maar daar bleef het, wat interactie met het publiek betreft, bij. Vooral zijn versie van de Destiny’s Child-klassieker Survivor, die hij had opgenomen voor de meest recente Record Store Day, bleef ons bij en overtreft misschien wel het origineel.
De derde festivaldag leek wel voor de Belgen gereserveerd. Na Jan Verstraeten mochten de jonge snaken van Mooneye opdraven in de Voute. Hoewel de drums aanvankelijk te nadrukkelijki in de mix zaten, was het duidelijk dat de West-Vlaamse jongens zich hier als een vis in het water voelden, hoewel ze het naar eigen zeggen toch best warm hadden met de hemdjes en lange broeken. De temperatuur, de overladen volle tent en de spots deden de rest. Maar muzikaal viel hier weinig op af te dingen: This Thing was bijvoorbeeld zo'n catchy nummer dat ruimschoots overtuigde.
Ook Jasper Steverlinck was van de partij. Vooral gekend als frontman van de Gentse band Arid, besloot Steverlinck om in 2012 solo te gaan. Op Dranouter bracht hij zowel oud als nieuw werk, waaronder ook Here’s To Love. Nogmaals werd duidelijk dat de man nog steeds beschikt over een dijk van een stem, waarmee hij iedereen versteld doet staan. Hij kon dan ook zonder enige problemen de toegestroomde menigte boeien met zijn stem, die regelmatig voor kippenvelmomenten zorgde, maar evengoed met zijn muziek.
Het afsluiten van deze vijfenveertigste editie van Dranouter werd overgelaten aan The Kooks. Hun ijzersterke live reputatie verdedigden ze met nieuw, maar vooral ook ouder werk en het publiek ging daar maar al te graag in mee. Ook de jongere generatie genoot vol overgave van het optreden. Klassiekers zoals Naive, She Moves In Her Own Way, Junk Of The Heart (Happy) werd even vlot meegezongen als recenter werk als All The Time en No Pressure.The Kooks toonden zich de ideale afsluiter voor het vijfenveertigste Dranouter Festival.
De gevarieerde line-up en de brede waaier aan genres zorgen ervoor dat het publiek varieert van heel jong tot een stuk ouder. En ook voor mensen met een beperking is alles aangepast en toegankelijk. De organisatie waarborgt dat iedereen zich welkom voelt en staat open voor alles. Zelfs een impromptu huwelijk voltrekken schrok de organisatie dit jaar niet af. Wij kijken alvast uit naar de zesenveertigste editie. Dan zal het festival plaats vinden op 7, 8 en 9 augustus. Leg de data dus nu reeds vast in uw agenda.