Dranouter 2011 - Drie feestjes
Festivalterrein, Dranouter, 5 augustus 2011
We hadden als titel ook kunnen kiezen voor "Modder, regen en mooie luchten", maar we zijn hier voor de muziek, nietwaar? Laat het ons dan ook daarover hebben.
Wij waren gisteren namelijk getuige van drie feestjes op de openingsdag van Dranouter. Het eerste feestje werd gebouwd door The Magic Numbers. De band die vijf jaar geleden het snoepje van het jaar was, deed dat op gewiekste wijze. Ze speelden enkele van hun grootste hits in het begin van de set, slingerden er dan een paar nieuwere nummers tussen en na een rustig tussenstuk sloten ze af met hun allergrootste successen.
Als je dan ook nog eens beschikt over een bassiste als Michele Stodart, zit je als groep gebeiteld. Telkens wanneer de aandacht voor de muziek verslapte, wist zij met één sexy move of blik je terug bij de les te brengen. Alleen al met haar charisma kan een optreden van The Magic Numbers nooit stuk.
Haar broer Romeo wist ons te vertellen dat de band momenteel middenin de opnames van een volgende plaat zit. De twee nieuwe nummers doen vermoeden dat de band op hun vierde plaat iets ruiger voor de dag zal komen. En wie zal daar om malen?
Dat ze mooi harmonieus kunnen zingen, weten we onderwijl al. Volgend jaar bestaat de band tien jaar en het zou mooi zijn, mochten ze terug het niveau halen van 'The Magic Numbers' uit 2005 en 'Those The Brokes' uit 2006.
Het tweede feestje kwam op conto van Band Of Gypsies. Deze band bestaat uit Taraf De Haïdouks uit Roemenië en Koçani Orkestar uit Macedonië. Als je deze mannen ziet samenspelen, vraag je je af hoe het mogelijk is dat de Balkan telkens weer het toneel was van oorlogen en ongeregeldheden.
Misschien ontstonden de conflicten in Zuidoost-Europa wel door de emoties van de bevolking. Het ene moment spreekt uit hun muziek extravagante feestvreugde en het volgende ogenblik getuigt ze van diepe smarten.
Hoe dan ook, deze veelkoppige zigeunerbende wist de gemoederen danig op te zwepen, zeker toen de enige vrouw uit het gezelschap haar buikdanskunsten kwam tonen. De eerste belevenis op Dranouter was een feit.
Het jonge volkje had echter net als wij modder en regen getrotseerd voor één band: Arsenal. Jan De Smet, immer origineel in zijn muzikale aankondigingen haalde voor hen de Beach Boys van stal. Een brede glimlach ontlook aan onze lippen. Die bleef de rest van de avond hangen.
Dat Arsenal internationale klasse is, bleek immers al vanaf het eerste nummer. Voor het eerst gingen alle handen de lucht in tot helemaal achteraan. De meer sfeervolle nummers uit 'Lokémo' werden perfect ingepast tussen feestplaten als Estupendo, Lotuk, Personne Ne Bouge, Longee en Saudade. Arsenal - Dranouter: 5 - 0!
En dan moest Melvin nog komen. Minutenlang zong het publiek nog door nadat Hendrik, John en band al lang verdwenen waren. Er was dus geen ontkomen aan een bisronde. Daarin werd oudje Mr. Doorway nog eens van stal gehaald en de nieuwste single One Day At A Time een tweede keer gespeeld. Sommigen noemen het propaganda, Arsenal noemde het promotie en dat was het ook.