Douwe Bob - Een echte muzikant

Effenaar, 4 oktober 2024

Nederlandse kwaliteit in hartje Eindhoven met twee jonge mannen, waarvan de ene zich al op de kaart heeft gezet en de andere daar al aardig dichtbij in de buurt zit. De Effenaar was dan ook goed gevuld.

Ze hebben het wel vaker over multi-instrumentalisten, maar de nog jonge Melle Boddaert spant toch wel de kroon. Naast de standaard instrumenten - gitaar, bas, drums en keyboards - heeft hij ook de cello, mandoline, kalimba, djembé en ukelele onder de knie. Die laatste was in De Effenaar de favoriet, want een groot gedeelte van de set had hij hem in handen. Naast al deze instrumenten is Melle ook nog een steengoed songwriter. Met band was hij dan ook goed voor een heerlijk luchtige set. In een half uurtje kregen we een aantal tracks van 'Memories That I Am' te horen en als extraatje volgde nog Living Like That, dat pas over een week of drie uit zal komen.

Twee drumstellen stonden op de bühne met daarboven grote, zwevende letters, die Douwe Bob spelden. Toen het licht uit ging in de zaal, waren enkel nog deze letters te zien. Zo begon de act, waarop moeders met dochters en groepen vriendinnen als opgewonden pubers zaten te wachten. En met Shine en Where Did All The Cool Kids Go? waren deze meiden helemaal in de zevende hemel, al zou dat ook aan de looks van de zanger kunnen liggen. Met het stijlvolle pak en dat knappe koppie daar bovenop. 

Maar buiten dat charisma is hij ook goed voor heerlijke liedjes, die zowel zijn gevoelige kant tonen als een lach op je gezicht kunnen toveren. En ook de stageperformance maakt van Douwe een geliefd artiest. Veelvuldig werden we met grapjes bestookt en zo nu en dan haalde hij een dolletje uit met de bandleden, waaronder ook Stijn van Dalen, waarmee hij onlangs enkele liedjes mee schreef. 

Na een aantal oppeppers als Consider en nieuwe single I Believe volgden er rustigere tracks uit het oeuvre met Nothing At All en Stone Into The River, waarbij de slidegitaar goed was voor een warme omhelzing. Na het publiek toch weer even wakker te geschud te hebben met Sweet Sunshine, werd een speciale gast opgevoerd. Zangeres Jennifer Ewbank kwam als hemelse verschijning het engelachtige duet Sailing mee zingen. Het nummer werd door haar geschreven, maar toen Douwe het hoorde, wist hij dat dit het nog ontbrekende stuk van diens nieuwe album was. Ook daarna bleef ze nog even hangen om samen met Stijn ook You Got Me met haar zang op te luisteren.

Douwe Bob zoekt tijdens de shows wel vaker de intimiteit op door zich in het publiek op te stellen of naar de bar te lopen. Dat deed hij ook deze keer tijdens de Joni Mitchell-cover Both Sides Now, die hij van boven op de geluidstafel bracht, waardoor ook de mensen op het balkon en achter in de zaal hem van dichtbij konden meemaken. 

Songfestivalnummer Slow Down mocht uiteraard niet ontbreken en als toegift werd I Do nog opgedist, waarvoor hij Jennifer, Stijn en Melle uitnodigde in een kring rondom één microfoon. Hoewel hij telkens weer een groot publiek trekt, weet Douwe de show toch intiem te houden en voel je je eerder een vriend dan een fan op een avond als deze. Geen rare egofratsen, maar gewoon muziek maken, dat maakt van jou een echte muzikant.