Domino '08: The Gutter Twins - Het nirvana bereiken in één simpele stap

Ancienne Belgique, Brussel, 24 januari 2009

Het is altijd goed toeven in de AB tijdens het Dominofestival. De gordijnen en de juiste belichting maken de lobby een stuk intiemer en overal is wel wat te beleven. Toen we om zeven uur aankwamen, stond er buiten al aardig wat volk te wachten. Niet verwonderlijk als je weet dat die avond het kroonjuweel van de huidige Domino-editie op het programma stond: de onovertroffen Gutter Twins. In de zaal hadden sommigen zich al krampachtig tegen het podium gedrukt om hun plaatsje veilig te stellen voor het uitverkochte optreden.

De eerste en enige keer dat we Creature With The Atom Brain aan het werk zagen, was jaren geleden in cultcafé Double Deuce in Berbroek. In die dagen hulden ze zich in vershoudfolie en zwarte tape. Groot was dan ook onze verbazing toen we vier frisse jongens op het podium zagen staan, proper gewassen en, op de Walter van Beirendonklookalike op bas na, gladgeschoren. Met uitzondering van een symfonische uitschuiver ergens in het midden van hun set, speelden ze desert rock waar Queens of The Stone Age nog een puntje aan kunnen zuigen. Het publiek bleef er jammer genoeg Siberisch koud onder.

Het is treffend dat de Antwerpse band het voorprogramma verzorgt bij de presentatie van de plaat waarmee The Gutter Twins alle duivels uitdrijven. Enkele jaren geleden kampeerde Mark Lanegan immers wekenlang op de bank van diezelfde Aldo Struyf nadat hij weggelopen was uit een Italiaanse rehabkliniek.

De sfeer die rond de nieuwe plaat ‘Saturnalia’ hing, was bijna religieus en live wordt die lijn doorgetrokken. We herinneren ons de avond als door een waas: het was bezwerend, meeslepend en ... duurde onwaarschijnlijk kort. Greg Dulli was namelijk een beetje ziek. Desondanks deden beide heren hun uiterste best om ons de avond van ons leven te bezorgen en in dat opzet zijn ze alleszins geslaagd.

The Gutter Twins schoten fenomenaal uit de startblokken met het infernale duo The Stations en God’s Children. Ook het publiek was helemaal mee. Dit was waarvoor ze gekomen waren. Het contrast met het optreden van Creature With The Atom Brain kon niet groter zijn. Toch werd al snel duidelijk dat er iets niet klopte met Dulli. Al tijdens het tweede nummer nam een roadie de rol van Maria Magdalena op zich en snelde af en toe discreet het podium op om het zweet van ’s mans voorhoofd te deppen.

Ondertussen bleven The Gutter Twins het ene geweldige nummer na het andere op ons afvuren, waartussen we ook twee bloedmooie covers konden ontwaren. De eerste, Live With Me van Massive Attack, hadden de twee heren al eerder samen opgenomen met de Twilight Singers. De respons van het publiek was extatisch. De tweede cover was een grotere verrassing, maar daarom niet minder geslaagd. Down The Line van José Gonzalez was ook meteen één van de laatste nummers. Dulli kon echt niet meer en na amper een tiental nummers werd voortijdig een einde gemaakt aan het optreden.

Het publiek liet het hier natuurlijk niet bij. Na een minutenlange smeekbede verscheen de band dan toch terug op het podium. Zonder Greg Dulli. Lanegan verontschuldigde zich voor het feit dat zijn vriend zich niet goed voelde en zette dan de bisnummers in. We werden onverwacht vergast op een rondje ‘Bubblegum’ met de heerlijke singles Hit The City en Metamphetamine Blues. En dan was het echt gedaan.

Veel te kort, maar we hebben er van genoten en wat meer is: Lanegan ook. We zagen een herbronde Mark Lanegan die zelfs af en toe uit zijn rol viel en zich op een lachje liet betrappen. En hoewel Dulli een minder dagje had, was dat er muzikaal niet aan te merken. Wij willen meer van dit!