Domino '07 - Tussen sprookachtig en spookachtig

Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008

Dat de zusjes Casady leven in een wereld van uitersten, behoeft geen verbazing voor diegenen die al eens een plaat van CocoRosie beluisterd hebben, albums die bewoond worden door bizarre creaturen die zowel sprookjesachtig als spookachtig zijn. Die extremen worden ook live aangehouden, zo bewees CocoRosie gisterenavond bij de aftrap van het Domino-festival. Terwijl oudste zus Sierra met haar vampachtige uitstraling meteen het hele podium vult, blijft de haast jongensachtig aandoende Bianca de hele tijd schuchter naast haar tafel met Fisher Price-instrumentarium staan. Het was tekenend voor de grilligheid van de zusters, én voor het optreden.

Ondanks Bianca's schuchterheid blijft het toch vooral haar schrille stemgeluid dat opvalt doorheen de geluidstructuren van CocoRosie, terwijl Sierra’s klassiek geschoolde operastem eerder subtiel bijdraagt tot het mysterieuze universum waarin het duo zich wentelt. Aanvankelijk plukken de zusjes gretig uit ‘The Adventures of Ghosthorse and Stillborn’, hun nieuwste worp, waarbij ze verder de ingeslagen weg van minimale songstructuren en hopen kinderspeelgoed volgen. Dat zorgt live echt wel voor de nodige chaotische momenten, zoals wanneer het benodigde kleuterkeyboard het even laat afweten, maar het past gelukkig in het speelse dat CocoRosie zo graag uitstraalt.

Storender is echter dat de chemie tussen de zusjes maar half zijn werk doet. De nukken van Bianca spelen maar al te vaak op, waardoor ze plotseling in een outro van het podium verdwijnt, en vaak pas tijdens het volgende nummer opnieuw opkomt. Daardoor krijgt de set ongewild een rommelig kantje, dat afbreuk doet aan de charme van het optreden. Het is ook met die reden dat het hen het eerste halfuur wat aan spankracht ontbreekt, enkel gecompenseerd door een opgepitcht K-Hole, dat vooral gered wordt door de ingestudeerde uitspattingen van de begeleidende beatboxer.

Toch weten de Casady’s zich te herpakken, met dank aan hun trits publiekslievelingetjes die komen bovendrijven naarmate de set vordert. Met Beautiful Boyz tonen ze aan dat het nummer er ook staat zonder Antony, terwijl Japan voor een klein feestje op het podium – en ervoor – zorgt. Nog steeds valt de wispelturigheid en zelfs bitsheid van de jongste Casady op, maar dat wordt gelukkig gecompenseerd door de vurigheid waarmee Sierra zichzelf smijt. Haar wilde enthousiasme trekt uiteindelijk het concert en haar zuster over de streep, waardoor er uiteindelijk nog een knappe en uitbundige finale ontstaat. Met Rainbowarriors passeert de beste track uit de nieuwe plaat, nauwelijks later geflankeerd door een subliem en innig By Your Side, waarin de twee zussen volledig opgaan in hun zelfgecreëerde wereldje.

Grillig was, zoals we al aangaven, het codewoord voor deze passage van CocoRosie. Niet alleen in de ups en downs van het concert, ook de hele feeërieke sfeer die de twee weten op te roepen – niet in het minst met dank aan hun bevreemdende visuals, gaande van dansende beren tot bloederige oorlogsfoto’s – is perfect in dat woord te vatten. Dat dit niet altijd voor de meest magistrale concerten zorgt, zal de gezusters Casady een zorg wezen. “Elles sont toutes flowerpower”, zo verwoorde een zuidelijke landgenoot voor ons het . Wij kunnen ons daar alleen maar bij aansluiten.