Domino '07 - Kampvuurgevoel
Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008
Terwijl in de grote zaal o.a. de legendarische band The Melvins op het programma staat, is de opkomst voor Deerhoof in de veel kleinere club meer dan behoorlijk. Deze band heeft dan ook een zekere cultreputatie, een reputatie die ze trouwens ook deze avond eer aandoen. Hun muziek is vaak hak-op-de-tak, als een collage van kleine liedjes, haast kinderliedjes, aan mekaar geplakt en samengebald tot een geheel. Uiteraard draagt ook de hoge kinderstem van zangeres/bassiste Satoma Matsuzaki bij tot de vervreemding die van deze band uitgaat. Ze zingt namelijk in een vreemd soort Engels met Japans accent en maakt vooral gebruik van haar stem voor het nabootsen van klanken. Daarbij staart ze steevast gebiologeerd naar het plafond en maakt ze vreemde danspasjes en handgebaren.
De muziek wisselt voortdurend van tempo, waardoor het vaak erg moeilijk om volgen is. Het veelvuldig gebruik van effectpedalen en drums van razende roeland Greg Saunier dragen bovendien nog bij tot het gevoel van vervreemding.
Pas naar het einde van dit optreden worden de meer "conforme" stukken, die men zelfs als liedjes zou kunnen omschrijven, ten berde gebracht. Het experiment is met andere woorden erg belangrijk voor deze band. Wanneer je Matsuzaki vanop een stoel teksten als "If I were a duck and you were a man…" hoort reciteren, slaat ons aanvankelijk cynisme toch nog om in nieuwsgierigheid. Zeker de moeite om een keertje te gaan bekijken, deze band, maar of er voor ons een volgende keer komt, is nog niet helemaal zeker.
Helemaal anders gaat het eraan toe bij Akron/Family. Zij zoeken namelijk vanaf het begin van hun show toenadering tot het publiek. Vooral bassist Miles Seaton speelt daarbij een voortrekkersrol. Hij jut het publiek op, zet een microfoon tussen de toeschouwers, maakt een rondedans door de zaal en nodigt uiteindelijk de halve zaal uit om mee te komen "musiceren" op het podium. Ook deze groep houdt van contrasten, maar in tegenstelling tot bij Deerhoof lijkt dat bij deze groep beter te werken. Wat aanvankelijk een folkliedje lijkt te zijn, barst plotseling in alle hevigheid uit in golven van feedback.
De groep laat zich niet vastpinnen op welk genre dan ook. Vaak klinkt er gospel door in de muziek van Akron/Family en zonder blikken of blozen wordt hiphop (inclusief een beatboxende drummer) in hun set verwerkt of wordt aan avondgymnastiek gedaan, waarbij iedereen op maat van de muziek afwisselend cirkels, driehoeken en vierkanten maakt. Een nummer als Love And Space wordt onversterkt gebracht, waarna de hele zaal het hypnotiserende refrein meezingt. Wanneer één van de toeschouwers dan nog begint te improviseren en She Loves You erbij sleurt, is meteen het hek van de dam. De groep speelt daar namelijk met plezier op in.
Naast hun "conventionele" instrumenten wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van allerlei percussie, fluiten, mondharmonica en zelfs de geluidjes uit pluchen diertjes. Precies die verzameling wordt aan het publiek aangeboden om het concert af te ronden.