Dirty Honey - In het hart gesloten

Kavka JC, 16 februari 2024

Met een gloednieuw album onder de arm stapten de mannen van Dirty Honey de tourbus in om hun werk te laten horen zoals het bedoeld is, van grote festivals tot intieme zalen. Niets weerhield deze band ervan om in Kavka een geweldige show neer te zetten.  

In de vorm van het Belgische WildHeart stond er ook nog eens een bijpassend voorprogramma klaar. Met opener A Stranger's Eyes wordt de stemming gezet voor wat komen zou: oldskool hardrock met een vette knipoog naar de jaren tachtig. De invloeden van Mötley Crüe, RATT en Whitesnake zijn overduidelijk aanwezig, maar toch wist dit gezelschap zich die invloeden eigen te maken en waren ze goed voor een stevige set, die ons klaarstoomde voor wat nog komen moest.

Vanuit het bruisende hart van de rockscene presenteerde Dirty Honey een groot deel van het nieuwe album. Op titeltrack Can't Find The Brakes was de keuze voor de opener gevallen en die kwam als een straaljager de speakers uit gevlogen. Het publiek had echt niet al te veel nodig om de band te tonen dat ze dat nieuwe album echt wel zagen zitten. Toch moesten we nog even geduld oefenen voor de rest van de nieuwe songs aan bod kwam, want eerst volgde nog oude knaller California Dreamin' en het hardverscheurende Heartbreaker. Daarna was het nieuwe album weer aan de beurt met Get A Little High en kon de positieve vibe helemaal worden doorgetrokken. 

Hoewel het oudere werk aanleunde bij grootheden als Guns 'N Roses, is deze band met het nieuwe album toch een lichtelijk andere weg ingeslagen. Het was een meer mainstream sound met ook invloeden uit de seventies, die we te horen kregen. Don't Put Out The Fire was daar een mooi voorbeeld van. Maar ook hiervan wist de band live een magnifieke performance neer te zetten. Niemand uit het publiek leek er overigens problemen mee te hebben dat ze wat meer aan het experimenteren zijn geslagen. Zelfs toen gitarist John Notto een countryriff bovenhaalde, die overging in een cover van The Rolling Stones' Honkey Tonk Women ging het publiek helemaal overstag, ongetwijfeld ook vanwege het knappe gitaarwerk van Notto. 

Die nieuwe invloeden kwamen ook bovenddrijven in het akoestische Coming Home, ditmaal met bassist Justin Smolian op de akoestische gitaar en Notto op de slide. Smetteloos ging de set over van kalme naar energieke tracks, uptempo eigen tracks of zelfs naar een cover van Prince. Niet zo vreemd dat de band de goedkeuring van grootmeester Slash heeft gekregen. Of het nu de catchy gitaarriffs zijn, de ijzingwekkende zang, strakke drums of de bas die elke track naar een hoger niveau bracht, lang had je niet nodig om deze band in je hart te sluiten.

En dat is precies wat wij deden.