Dilated Peoples - America! Fuck yeah!
Club Midi, Gent, 8 november 2008
De basis van hiphop werd gelegd in Brazilië. Al snel sloeg de vlam over naar de States via Jamaica. Pioniers zoals Cool Herc en DMC maakten het genre populair en er ontstond een hele hiphopcultuur. De één koos voor de underground en de ander ging de commerciële weg in. Vanavond waren de rappers van het ondergrondse aan het woord, maar sommigen waren beter onder de grond gebleven.
De mannen van Democrazy hadden weer een gevuld avondje gepland voor al wie het horen en zien wou. First on stage; het Oostenrijkse Audiofest. Een geluk dat de zaal nog niet volledig gevuld was, of er zou een revolte uitgebroken zijn waar zelfs de revolutionairen van 1789 van zouden opkijken. De soundcheck was blijkbaar overgeslagen, de beats waren flets en weinig origineel en qua rijmelarij zat er absoluut geen power in de performance van dit duo. Weinig audio en al helemaal geen fest dus. Jammer dat er niet gewoon voor een Belgisch alternatief gekozen werd, keuze genoeg. NEXT!
Na regen komt meestal zonneschijn, maar meer dan een winters zonnetje met wat slierten bewolking kon Mr. Lif niet tevoorschijn toveren. Het klonk in elk geval allemaal al wat professioneler en er zat al wat meer energie in de show dan bij Audiofest. Opkomen met de theme song van de film ‘Team America’ met de befaamde woorden “America fuck yeah” schudde het publiek wakker, enkele goeie nummers en een scratchdemo van de DJ Fakts One schudde het publiek ietwat wakker, maar zodra Mr. Lif en zijn kompaan Akrobatik aan zogenaamde grappig bedoelde toneeltjes begonnen, dommelde het publiek terug in. Tijd voor de harde middelen!
Geen speed, geen Dynarax en geen Alfafit maar Dilated Peoples moesten de klus gaan klaren. Geen makkelijke taak voor DJ Babu, Rakaa en Evidence, die met een schorre stem opgezadeld zat. Maar al van bij de eerste sample werd een duwbeweging richting podium ingezet alwaar de tijd voor een feestje aangebroken was. Dit is één van de eerste hiphopoptredens waar duchtig gemoshpit werd. Elk woord, elk bevel, elke beweging werd zombiewijs opgevolgd. Dilated Peoples had het publiek in zijn macht.
Nummers van het allereerste album, ondertussen toch al bijna vijftien jaar oud, deden de ouderen in de zaal vol weemoed terugdenken aan die goeie oude undergroundtijd en de nieuwe nummers overtuigden elke aanwezige dat DP nog steeds aan de top van de hiphopberg vertoeft. Na het spelen van hun twee grootste hits, This Way en Worst Come to Worst mocht de aannemer een nieuwe vloer komen aanleggen in de Vooruit. Zo hoort hiphop te zijn. Na regen komt dus wel degelijk zonneschijn.