Diiv - Gezond als melk en bloed
Orangerie, Botanique, Brussel, 17 juni 2016
Toch een beetje ons hart vastgehouden, gisteren in de Botanique. Diiv, vijf shoegaze-rockers uit New York die blèren over warme drugsdromen en sluipende zelfmoordneigingen, lieten eindelijk hun gitaren uithuilen aan de Brusselse kruidtuin, nadat het optreden voor twee maanden uitgesteld werd. Wegens gezondheidsproblemen, was toen de officiële uitleg. U hoeft geen visionair te zijn om te weten wat dat betekende.
Maar goed, beter laat dan met stiptheidsacties zeggen wij altijd en ze waren aanwezig deze keer, kennelijk gezond en wel. En met volle goesting. Frontman Zachary Cole Smith had zijn slobberbroek thuis gelaten en verscheen fris en monter op het toneel, met de vettige haren mooi verstopt onder een Beach Fossils petje. Gitarist Andrew Bailey leek rechtstreeks van de rookruimte te komen, met een oversized pyjamabroek aan en een dikke trui en dito wollen muts op het hoofd. De zomers in België zijn niet meer wat ze geweest zijn, maar dat het zo erg gesteld was hadden we niet verwacht.
De muts en trui werden echter al snel overboord gegooid, want de temperatuur in de Orangerie steeg gevoelig naar iets wat op een tropisch eiland leek. Bailey sprong als een Angus Young in een shoegaze-kleedje over het podium, zijn felgroene Les Paul heen en weer zwiepend en ondertussen gitaarriedeltjes producerend als waren het fijne zonnestralen die door de gordijnen van een drugshol kwamen piepen. Cole deed dan weer waar hij goed in was: sfeervolle, mijmerende en donkere soundscapes tevoorschijn toveren, terwijl hij met zijn gitaar tegen zijn versterker de snaren liet brullen.
Hun set begon verrassend strak. Met Is The Is Are en Under The Sun als stevige billenknijpers. Ze hielpen ons eraan herinneren wat een fantastische band Diiv wel is. Een band die keurig alle shoegaze elementen uit de jaren tachtig weet te bundelen en er een eigen twist over sprenkelt. Het bracht hen niet alleen een horde Tumblr groupies en hipster fans op, maar ook heel wat oudere knarren kwamen naar de Botanique afgezakt om hun jeugd op een ietwat nieuwere manier te herbeleven. U kunt dat letterlijk nemen, want voor onze neus besloten twee veertigers het op een muilen te zetten en zich volledig over te geven in het moment. Smakelijk is anders.
Terwijl het koppel voor ons een gevecht aanging over welke tong in welke smoel het beste thuis hoorde, ging het concert genadeloos verder. Niet altijd even zo bij de keel grijpend als in het begin; het contrast tussen het geweldig gebrachte Dopamine en de cover van Cat Powers Nude As The News was groot. De lijn tussen prachtige, over elkaar glijdende gitaarmelodieën en een chaotische brij van geluiden was blijkbaar opvallend klein. Ook Healthy Moon, akoestisch nochtans een voltreffer, was een zwakke vertoning, met gitaarpartijen die struikelden over elkaar en vals nakermden. De excuses van Smith voor deze slechte uitvoering was dan ook meer dan terecht.
Toch waren we blij dat ze terug plezier vonden in het optreden en muziek maken. Er werden glimlachjes naar elkaar rondgestrooid, het publiek werd actief betrokken bij de setlist en riep het ene verzoeknummer na het andere en Smith prees het Belgische bier met een mini blikje Maes in de handen. Hij deelde zelfs met licht enthousiasme mee dat hij die dag een kommetje soep wist binnen te houden. Junkies en eetlust, het blijft een akelige relatie.
We zagen dus een Diiv in topvorm, voor zover dat mogelijk is in volle rehab periode waarin de naalden gevuld met roesmakend geluk altijd op de loer liggen. Zachary Cole en zijn vrienden leven nog en lijken te beseffen dat het leven meer is dan een zoektocht naar de juiste aders. Dus borst vooruit, kop omhoog en kommetjes soep naar believen! Wij kijken al uit naar de volgende plaat en bijhorende tournee van een band die ondanks alles gestaag blijft groeien.