Dez Mona - De geboorte van een rockband

Ancienne Belgique, Brussel, 20 december 2012

Dez Mona is een groep die er in slaagt zichzelf met elke nieuwe plaat opnieuw uit te vinden, maar toch zo herkenbaar te blijven. Reeds in oktober kwam de groep met hun uitstekende vijfde langspeler 'A Gentleman's Agreement' op de proppen. Het was echter tot nu wachten op het releaseconcert in de AB Box. Voor het grote publiek trouwens het ideale moment om naast het nieuwe materiaal ook kennis te maken met de nieuwe line-up van de groep.

De evolutie die Dez Mona heeft doorgemaakt van het duo Gregory Frateur – Nicolas Rombout naar de huidige bezetting van zes steengoede muzikanten kon niet anders dan een invloed hebben op de sound. Dat die sound echter zo pop en rock kon zijn als op ‘A Gentleman’s Agreement’ had wellicht niemand kunnen of durven vermoeden.

Opener Soon komt meteen keihard met de deur in huis vallen. De groep, met de gitaristen Tijs Delbeke en Sjoerd Bruil helemaal vooraan op het podium, trok een heuse geluidsmuur op. Memory Of The Sun ging een versnelling lager, maar het volle geluid bleef.

Single Suspicion, met Gregory Frateur aan de piano, bleef ook live als de ultieme, soulvolle popsong overeind. Frateur haalde hier ook voor het eerst -  maar zeker niet voor het laatst - uit met zijn stem zoals alleen hij dat kan. Met Fool’s day volgde een echt rustmoment in het optreden. Met enkel akoestische gitaar en zang kregen Tijs Delbeke en Gregory Frateur heel de AB Box stil.

Het bijna hypnotiserende ritme van The Back Door werd door Bruil gelanceerd met een cassettespeler en na enige tijd gewoon overgenomen door de band. Frateurs teksten dreven gedurende het ganse nummer voort op de contrabas van Nicolas Rombouts en de drums van Steven Cassiers.

Van de plaat 'Hilfe Kommt' haalden ze het nummer Carry On, een song die zich live laag per laag liet ontdekken van een enkele akoestische gitaar tot de volledige band. Op het einde kwam het dan tot een heuse paringsdans tussen Frateurs stem en de accordeon van Roel Van Camp.

Gregory Frateur maakt er al lang geen geheim meer van dat hij een gospelfan. In de AB liet hij zich zelfs ontvallen: “Vroeg of laat eindig ik nog als een gospeldiva.”, waarna hij Didn’t It Rain van Mahalia Jackson inzette. Het arrangement dat de band hier uit zijn mouw schudde was echt onherkenbaar. Wellicht zit Frateur zijn deelname aan de theatertour ‘Zware Metalen’ hier voor iets tussen, maar dit was pure hardrock.

Daarna was het de beurt aan We Own The Seasons waarbij de groep, net als op de plaat, de uitstekende hulp kreeg van Stef Kamil Carlens en Tom Van Laere.

A Part Of Us All werd als enige nummer uit 'Sága' opgedist. Het nummer is volledig opgebouwd rond het heerlijke een-tweetje tussen Tijs Delbeke en Gregory Frateur met daarachter de overige muzikanten die steeds dezelfde tekstregel als een mantra herhalen. Zeer straf ook in een minder barokke versie dan op de plaat.

Slotnummer van de show was tevens het laatste nummer en titelsong van ‘A Gentleman’s Agreement’. De gitaar van Sjoerd Bruil, de accordeon van Roel Van Camp en de piano van Tijs Delbeke troffen nog 1 keer doel en kregen ook elk nog hun moment de gloire.

In de bisronde keerde de band nog even terug naar de roots met de combinatie Rombouts op bas en Frateur aan de zang in een stomend Trial. Daarna volgde nog Blue Girl uit ‘Pursued Sinners’, een bloedmooie jazzstandard met een dijk van een pianopartij waarvoor gewezen groepslid Bram Weijters de groep kwam vervoegen.

Als allerlaatste song haalde de band Get Out Of Here nog eens uit de kast. De song zorgde met de nieuwe stevig gitaararrangementen voor een stevig slotakkoord. En daarmee was de cirkel ook rond.

We zagen een band in topvorm. Gregory Frateur - zoals altijd op blote voeten - lijkt zich de rol als frontman helemaal eigen gemaakt te hebben. Nicolas Rombouts verkiest nog steeds zijn vaste positie achteraan het podium van waaruit hij met zijn (contra)bas het geheel controleert en stuurt. De huidige band staat garant voor een zeer vol, divers en bijwijlen stevig rockend geluid.