Devotchka - Pure muziek

Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008

Het publiek moest eerst wat wennen aan het eenzame en ongewone geluid, maar na verloop van tijd won Marino Punk steeds meer respect en ging de applausmeter sterk de hoogte in. Tussen de covers kregen we ook eigen nummers te horen. Het mooiste had hij vijftien jaar geleden geschreven voor zijn vrouw, die samen met de twee kinderen, fier in het publiek stond te luisteren. Na de emotionele ontlading sloot hij vrolijk af met de alomgekende circusdans. Feest! Toch kregen we het net iets warmer toen Devotchka het podium opdook. Nick Urata, Tom Hagerman, Jeanie Schroder en Shawn King vormen een wel heel aparte groep. Hun nummers verschillen zo van elkaar dat het moeilijk wordt om ze te beschrijven. Bij songs als Basso Profundo, Head Honcho en Comrade Z herkennen we de invloeden van Oost-Europese volksmuziek en beweegt iedereen subtiel mee op de dansende noten van accordeon, viool of trompet. Maar Devotchka is helemaal geen folkgroep. Dat bewijzen songs als Transliterator of The Clockwise Witness. Als we die horen, denken we meteen aan Beirut of Arcade Fire.  Een gevarieerde set kortom, waarin pure muziek gespeeld werd. Devotchka wou zich bewijzen. Er was dus niet veel tijd om onzinnige dingen te zeggen tegen het publiek. Dat het geweldig was om weer in België te vertoeven en dat we een fantastisch publiek zijn, moest de zanger uiteraard van het hart. Wat had u anders gedacht? Het publiek reageerde niet alleen enthousiast op die uitspraak, maar applaudisseerde ook spontaan voor de sousafoon van Jean die versierd was met gezellige kerstlichtjes en rode rozen. Maar het was vooral de muziek die de gezellige sfeer maakte, en zo moet dat zijn!