dEUS - Classic rock
Tivoli, Utrecht, 19 mei 2014
Herinnert u zich deze nog? De opwinding voor een concert, ongeduldig aanschuiven in de te lange rij, de ergernis om het getreuzel van iemand uit het gezelschap die perse nog een drankje wil, terwijl je bijna scheurt van goesting om die concertvloer op te stormen…
Die opwinding, die voelen wij ook vandaag nog wel eens. Bij Arcade Fire, bij Nick Cave of Radiohead. En bij dEUS. En dat was vorig weekend in Utrecht niet anders, want een dEUS-best-of-show is één van de meest opwindende dingen die op een podium te beleven vallen. Of niet?
Op de frêle schouders van Maarten Devoldere woog de ondankbare taak om een vertsrooid en weinig respectvol publiek op te warmen. Devoldere solo is één van België’s best bewaarde popgeheimen. En om zo weinig mogelijk van dat mysterie prijs te geven beschikt de man over verschillende cameo’s en alter ego’s. In Utrecht was hij aangekondigd als Moreau. En Monsieur Moreau maakte indruk. Ondanks de erg vervelende geluidsomstandigheden en het alles overwoekerende geroezemoes.
Devoldere strooide met samples, beats, loops en vooral ook met prachtige zinnen als “I got one hand on a backstage cunt and the other up the ass of the establishment” of “You’re standing in line for an unemployment check / But it takes a single malt for you to do your trick”. Het machtige refrein “Oh-ho-ho, the machinery won’t let you go”, krijgen wij intussen al dagen niet meer uit ons hoofd.
Om één of andere reden hadden wij verwacht dat dEUS de avond met Theme From Turnpike zou inzetten. Het werd Slow, een song die meteen de toon zette voor een a-typische dEUS-best-of met overwegend werk uit ‘Pocket Revolution’, ‘Keep You Close’ en ‘Vantage Point’.
Een opvallend ontspannen Barman & band speelden vrij sobere, rechttoe rechtaanversies van hun songs die af en toe erg dicht tegen classic rock aanleunden. Af en toe werd er vet geknipoogd naar groten uit de rockgeschiedenis als Ten Years After en Fleetwood Mac. In Little Arithmatics kraste de gitaar van Mauro in de stijl van Gang Of Four.
De sobere zwart-wit lichtshow, de in-line positionering van de band en een ijzersterke versie van Fleetwood Macs Oh Well wakkerden het classic rockgevoel nog aan. Terwijl er ergens in een Victoriaanse kast vast een schilderij van de vijf hangt, dat steeds jonger wordt, bleek de dEUS-podiumdrive nog steeds grotendeels onaangetast. Meer ontspannen, dat wel, niet minder gedreven. En ook The Architect (newbeat op zijn dEUS), Fell Off The Floor, Man, Oh Your God (bijna-industrial) en Quatre Mains zijn stuk voor stuk de mokerslagen die we verwachtten.
Dit was het eerste van twee ‘back-to-back’-concerten in Tivoli, en voor het tweede - met een volledig andere setlist - werden er uitsluitend zachtere nummers gespeeld. Daardoor misten we hier vanavond een paar van onze favorieten uit ‘In A Bar Under The Sea’, ‘Pocket Revolution’ en – vooral –meesterwerk ‘The Ideal Crash’.
Maar daar wordt binnen afzienbare tijd vast een mouw aangepast. We zijn er redelijk gerust in dat dit najaar niemand op zijn honger zal blijven zitten en er tegen dan een best of-show aankomt met nog meer moois.