Dermot Kennedy - Pompen en verzuipen
Ancienne Belgique, 19 mei 2019
Op een jaar tijd kan er veel veranderen; dat illustreert de Ierse singer-songwriter Dermot Kennedy. Iets minder dan een jaar geleden was hij één van de onbekende namen op de affiche van Rock Werchter 2018 en mocht hij daar op vrijdag The Barn openen. Ondertussen is zijn single Power Over Me uitgegroeid tot een toptienhit in de Ultratop en mocht hij het bordje "Uitverkocht" ophangen aan de AB. Wij zagen een jongen met talent die nog wat moet oefenen op het understatement.
Dermot Kennedy zingt over Grote Emoties en dat trekt blijkbaar vooral meisjes aan, want de Ancienne Belgique liep er vol van. Tijdens de show werd hem ook regelmatig een hysterisch “I love you, Dermot!” toegegild; zwemen van hysterie die Dermot vakkundig negeerde. Ook dat hoort bij het vak blijkbaar, als je een jonge, populaire singer-songwriter bent. Ze gaan al mee sinds de tijd van The Beatles, dat soort van hysterische fans. En in de AB verpestten ze soms een intiem moment voor de rest van de zaal.
Dermot zelf kwam op in skaterslook: een spuuglelijke, brede gele broek en een oversized T-shirt, zoals iedereen dat in de jaren negentig pleegde te dragen. Hij had een bassist, een toetsenist en een drummer bij zich en vooral die laatste was soms een stoorzender in de emotionaliteit van de songs. Soms waren de drums zelfs overheersend en konden we Dermot zelf amper nog horen of moest hij serieus pompen om te verhinderen dat hij zou verzuipen.
Het mooist was het concert in het tweede deel, al zaten in het eerste deel wel pareltjes als Young & Free, een nummer waarmee we altijd een dag of drie in ons hoofd zitten, en The Corner, een nummer dat hij naar eigen zeggen pas een paar weken geleden geschreven had en dat dus niet op de debuutplaat terecht was gekomen.
Voor de tweede helft had hij het meer pure songmateriaal achtergehouden en zagen we de versie van Dermot Kennedy, waardoor we na een half uurtje op Rock Werchter besloten dat we wel eens wilde zien wat die man nog meer in zijn mars had. Het puurst was For Island Fires And Family waarbij hij alle ballast overboord gooide en de song alleen op de gitaar bracht. Het deed het concert goed.
Er zaten meer van dat soort songs In die tweede concerthelft: Stockholm charmeerde met subtiliteit, An Evening I Will Not Forget raakte midscheeps in het hart en After Rain, een nummer dat hij opdroeg aan iedereen die hoop kan geven op zwarte dagen, was een mooi slotakkoord. Al bij al zagen we een degelijk concert, maar wel van een singer-songwriter die te vaak hetzelfde kunstje opvoerde, tekstueel nog te weinig variatie kende en regelmatig te hard zijn best stond te doen.
Wat vooral opviel, was dat de recente hit Power Over Me eigenlijk het atypische nummer van de avond was. De tijd zal moeten uitwijzen of Dermot Kennedy een onehitwonder of een hitmachine wordt. Maar in tussentijd geven we hem alvast één raad mee: less is soms echt more.