Death Grips - De hype meer dan waard

Magasin 4, Brussel, 5 november 2012

Eerst breng je enkel digitaal een flipperkast van een mixtape uit die dubstep, garagerock en agressieve hiphop door elkaar haspelt. Daarna plan je een tournee om die na twee weken af te zeggen wegens bezig aan een nieuwe plaat. Vervolgens breng je een derde plaat uit met een penis op de hoes. Bovendien gooi je die gratis te grabbel op het wereldwijde web waardoor je eigen label je buitengooit en je aan de top van het lijstje meest gedownloade torrents belandt.

Dat somt zo'n beetje op wat het Amerikaanse Death Grips de afgelopen twee jaar heeft uitgespookt. Het resultaat van al die ijver is een niet aflatende hype die door de drie heren - drummer Zach Hill (zie ook Hella), knoppenman Andy Morin en boegbeeld MC Ride - stevig in stand wordt gehouden. Of ze live ook goed zijn staat als een paal boven water afgaande op de commentaren op blogs en Facebookpagina’s. Maar dat wilden we toch zelf wel eens checken. In de Magasin 4 in Brussel bijvoorbeeld.

Over het overbodige voorprogramma - iedereen komt voor de kierewiete hoofdact - kunnen we kort zijn. Fujako, een Portugees-Belgisch combo, brengt gemuteerde hiphop but not as we know it, Jim. Lome beats wisselen af met onversneden noise of teringherrie. Hangt ervan af. Af en toe komt er iemand langs die wat wartaal uitkraamt. De vaste aanhang uit Brussel was laaiend enthousiast, wij net iets minder.

Vlug op naar het moment van de waarheid. Death Grips had Andy Morin thuis gelaten en dus kregen we in Brussel het dynamische duo Zach Hill - MC Ride voorgeschoteld. In een kolkend en compleet uitverkocht Magasin 4 waren de verwachtingen hoog gespannen - zoals dat gaat met gehypte bands - maar die werden maar half ingelost.

Toegegeven, MC Ride, die in zijn blote bast een klein uurtje zijn teksten de zaal in blaft, is een attractie op zich. Tel daar nog de menselijke octopus Hill bij en u begrijpt dat wij ons geen moment verveeld hebben. Toch bleven we wat op onze honger zitten want niet enkel het oog wil wat, ook de muziek zelf moet wel de moeite blijven.

Neem nu een van onze persoonlijke favorieten, de uit de ‘Exmilitary’-mixtape geplukte uithaal Spread Eagle Cross The Block. Op plaat - nu ja, digitaal - is dit nummer dooraderd met een heerlijk sixtiesgaragerockgitaartje. Live verdween juist die troef in de geluidsmix, ten koste van nadrukkelijk aanwezige drums en zang. Een euvel dat ook gold voor de rest van de set.

Death Grips speelde wel een Best Of met verschroeiende versies van Get Got, Guillotine, Lord Of The Game, Takyon (Death Yon) en het oldschool aandoende I’ve Seen Footage. En met Lock Your Doors tekende MC Ride voor de quote van de dag met "I've got some shit to say, just for the fuck of it”. Heerlijke onzin dus.

De mix van zware industrial, hiphop en kwaadheid is lichtjes uniek en door de overgave van beide heren redt Death Grips het toch nog live. Maar het is zonde dat alle details en accenten die hun platen zo interessant maken op het podium gewoon verzuipen in een geluidsbrei.

Verdient Death Grips de massale aandacht die ze nu krijgt? Afgaande op wat wij zagen gisteren in Brussel zeer zeker. Maar mag het de volgende keer nog net ietsje fijner?