Death Cab For Cutie - In twee helften

Ancienne Belgique, Brussel, 17 november 2015

Waarom Death Cab for Cutie er na achttien jaar nog niet in slaagt (of niet meer in slaagt) om de AB uit te verkopen is ons een raadsel. De band heeft nog geen enkele, slechte plaat uitgebracht, de laatste (en achtste) ‘Kintsugi’ is een topper van begin tot eind en heeft in Amerika al jaren een cultstatus van jewelste. Ook de optredens zijn steevast oerdegelijk, maar toch moet er iéts schorten. 

Na hun twee uur durende en opnieuw oerdegelijke passage hebben we mogelijk wel wat verklaringen. Want hoe oerdegelijk het ook allemaal mag zijn, de echt spannende momenten zijn schaars. Als bezoeker weet je wat je zal krijgen. Vandaag was dat een weliswaar mooi uitgebalanceerde greatest hits-set met weinig verrassingen en doorspekt met werk uit ‘Kintsugi’.

Het grootste probleem lag bij de eerste helft van de set. Meer bepaald alles voor het door Ben Gibbard solo gebrachte en luid mee gescandeerde I Will Follow You Into the Dark. Daarvoor schoten voornamelijk de mooie versies, allebei met Gibbard op piano, van Codes And Keys en What Sarah Said eruit. Black Sun en Title And Registration klonken daarentegen nogal flets. De ongelofelijke vaart in de set maakte echter veel goed en The New Year neemt ons altijd met gemak en plezier terug naar onze jeugdjaren. 

Die tweede helft bracht dus heel wat meer spanning met zich mee. I Will Possess Your Heart was daar het beste voorbeeld van: negen minuten lang heerlijke, repetitieve ritmes. Idem dito voor Transantlanticism, de meer dan geweldige afsluiter van dit concert. Maar op één of andere manier klonk quasi alles in die tweede helft veel helderder. Everything’s A Ceiling bijvoorbeeld, maar ook het felle Cath… of die andere meezinger Soul Meets Body. 

Echt vernieuwend was het allemaal niet en ook die lichtshow met al dat blauwe tegenlicht is dringend aan een update toe. Op het podium viel dan ook niet veel te zien; de vier andere bandleden (waarvan twee nieuwe) bewogen amper. Toch was dit hele concert één van de betere nostalgietrips die we de laatste tijd gekend hebben. Meer zelfs, weinig bands met zo’n geschiedenis slagen erin om oud en nieuw werk zo feilloos in elkaar te verweven. Dus ook zonder die heimwee naar vroeger was dit een concert dat eigenlijk een uitverkochte AB verdiende.