De Staat - Niks tussendoortje

Het Depot, Leuven, 30 oktober 2013

De berichten van weergaloze concerten hadden ons al bereikt vanuit Nederland en Engeland. Nu was België aan de beurt. En na het gratis optreden in het Leuvense Depot was het helemaal duidelijk: De Staat is een fantastische liveband. 

Drie platen ver zijn ze inmiddels, die - zo bleek na een kleine enquête, ter plaatse gehouden door frontman Torre Florim - elk weer iets meer bekendheid hebben opgeleverd. Terecht, want het zijn drie uitstekende albums waarop experiment hand in hand gaat met stevige rock. Muziek zoals wij ze graag hebben dus.

De kleine foyer van Het Depot was aardig volgelopen voor de doortocht van de Hollanders, die duidelijk gretig waren om hun kunnen en de uitstekende, nieuwe songs te laten horen en zien. Nu is De Staat niet de band die met grote decorstukken, videoschermen of wat dan ook werkt. Dat zien zou dus nogal meevallen.

Maar dat was dus buiten de waard gerekend want het gezelschap maakte optimaal gebruik van de beperkte, hun toegemeten ruimte. Enkel leadgitarist Vedran Mircetic bleef er relatief onbewogen bij. De rest van de band compenseerde dat ruimschoots. Drummer Tim Van Delft zat dan wel gekluisterd aan zijn kit, dat weerhield hem er niet van om als een wildeman tekeer te gaan en zijn krullen alle windstreken uit te zwieren. Toetsentovenaar (was dat een autostuur tijdens tweede bis Witch Doctor) en bij momenten derde gitarist Rocco Hueting was met moeite in te tomen en leek elk ogenblik over zijn batterij te gaan springen. En dan was er nog het duo Jop Van Summeren (bas, zang) en Torre Florim (zang, gitaar) die regelmatig last leken te hebben van spastische trekken. Het resultaat was een band, die zich overduidelijk amuseerde en de foyer uit zijn voegen deed barsten.

Tot zover het visuele gedeelte. Want je zou er haast bij vergeten dat ze ook nog eens veertien nummers uitspuwden die stuk voor stuk de moeite loonden. Het was duidelijk dat de nieuwe nummers nog niet zo gerodeerd waren als bijna-klassiekers Sweatshop, Wait For Evolution of afsluiter van de set Ah, I See, waaraan steevast details werden toegevoegd. Maar dat nam niet weg dat ook Down Town, met die krachtige en originele dubbelzang, of de apocalyptische bassen van Refugee er vlot ingingen.

Tussendoor sprak Florim zijn publiek voortdurend aan, zette hij ons aan het klappen of liet hij de microfoon over aan een enthousiaste landgenoot. Het maakte allemaal deel uit van het spektakel. Dat we dan ook nog eens twee bisnummers – niet slecht toch voor een gratis concert – als toemaatje kregen werd door heel de foyer in dank aanvaard.

Het was lovenswaardig dat De Staat dit nooit zag als een tussendoortje of een kennismaking. Dit was een volwaardig concert van een band, die al lang veel meer verdient dan weggedrumd te worden in een hoekje van een veredeld café. En wij zijn vereerd dat we daar ons steentje aan mogen bijdragen.

Op 18 december speelt De Staat in het voorprogramma van Wallace Vanborn XL in Vooruit.