de portables - Het zekere voor het onzekere

De Kuub, Turnhout, 7 mei 2016

De portables zijn terug. Wacht, we herhalen het nog even: DE PORTABLES ZIJN TERUG!

Voorlopig treden ze slechts een paar keer op met het nieuwe, nog niet eens officieel verschenen materiaal (release is 13 mei). Maar wat wij ervan hoorden was van het niveau waar zuurstof toedienen best van pas kan komen. Dus wij trokken met een hart vol hoop en oren vol verwachting naar Turnhout (of all places), alwaar de stilaan mythische portables de première zouden geven.

Dat mythisch mag u dan al met een korreltje zout nemen, het is wel een feit dat ze houden van een zekere mystiek, al dan niet met opzet. Dat geldt ook weer voor het nieuwe materiaal, dat ze creëerden met de wetenschap in het achterhoofd. En waar moederlief altijd al de nodige twijfels had bij het niveau van ons verstand, bleek er met de oren weinig mis. Die nieuwe songs klinken niet enkel op plaat groots en ambitieus, dat doen ze ook op het podium. En als je er dan de wacky beelden van Kasper Jordaens nog bij geserveerd kreeg, was het effect compleet. “We are the poor tables”, informeerde de computerstem bij het begin van het concert. ’t Zal nog niet.

Op ouder werk diende niet gehoopt te worden. Dit ging enkel en alleen om de nieuwe nummers. Maar je hoorde niemand klagen. Zelfs niet toen de band als bisnummer toch nog dat ene liedje “dat ze nog niet kenden” speelden, nadat er de nodige opzoekwerken waren gebeurd in notaboekjes en op rondslingerende A3’tjes met akkoordenschema’s en aantekeningen.

De mannen van de portables mogen de term postrock dan al verfoeien, wat je hier te horen kreeg was wel degelijk post. Maar dan post-zowat-alles-wat-je-maar-kon-bedenken. Zo werd dub op ingenieuze wijze gekoppeld aan rock en helden syntheightiesfantasietjes over naar jams. En het leek allemaal zo logisch dat je je er niet eens vragen bij stelde.

En de kinderen, ze huppelden door de Kuub of lagen festivalgewijs languit voor het podium te genieten van de muziek en vuurden papa nog extra aan. Niet dat die dat nodig had. Het was immers duidelijk dat ze hier klaar voor waren, dat ze popelden om deze muziek wereldkundig te maken.

Zelf blijven wij een boon hebben voor de ultralange versie van The Undercurrent, maar werden we eerder al met plezier opgesloten in Schroedinger’s House, dat om de u intussen misschien al bekende redenen (en anders zoekt u het maar zelf op) door Jordaens werd volgestopt met katten.

Hoe dan ook zijn wij nog steeds niet helemaal zeker van wat er daar in Turnhout allemaal gebeurd is. Maar dat het schoon was, dat weten we wel. En dat u zich best de moeite getroost om dit te gaan bekijken ook.