De Kift - Reclame voor "het concert"

DE Studio, Antwerpen, 27 oktober 2014

Een uniek spektakel, daar kwamen we voor. Een uniek spektakel kregen we ook. Niet elke dag, zelfs niet elk jaar zie je dergelijke overweldigende, muzikale macht over een podium denderen. En voor de Minister-Presidentiële Havenharmonie was het dan ook nog eens een thuiswedstrijd.

Gemene deler tussen De Kift en de Harmonie is Lot Vandekeybus, die haar capaciteiten leent aan beide gezelschappen. Voor deze gelegenheid had ze het streepjesmotief van de Harmonie aangetrokken, maar ook binnen De Kift was haar rol onmiskenbaar. En dat werd met Lotti, overvloeiend in de prachtige, mijmerende afsluiter Paardjes, onderstreept.

Gezien de tamtam die er (terecht) vooraf rond gemaakt werd, moest half Antwerpen wel in DE Studio zijn. En de zaal was ook gezellig gevuld. Ze zullen het zich allemaal vast niet beklaagd hebben. Want het Breugheliaans feest dat hier werd geserveerd was er eentje om duimen en vingers bij af te likken.

De Kift gaat nooit voor een “concert” op zich. Bij hen is het altijd een totaalgebeuren. Theater wordt, zonder dat de luisteraar/kijker het doorheeft, in de muziek gesmokkeld. De bandleden worden de personages in hun liedjes. Als het een triest nummer was, zag je bijna tranen over wangen lopen. En het plezier in het leven spatte van de opgewekte liedjes af. Als Vrienden werd ingezet en het bier uit de haastig uitgedeelde flesjes spoot, voelde je de liefde zo van het podium rollen en kreeg je zin om zo de Antwerpse cafés af te gaan schuimen.

Muzikaal gingen ze niets uit de weg. Van pure fanfaremarsen (de vrolijke Belgenmars van de Havenharmonie) over latinfantasie als Beguine of Muur Muur, waarop Ferry Heijne aanvankelijk in zijn eentje en later met een wonderlijk opduikende partner de tango danste, langs de verhakkelde rock van Een Man tot aan de treurwals, die Orenmens was. Niets muzikaals was hen vreemd.

Aan humor ontbrak het dit zootje ongeregeld al evenmin. Op “verzoek” werd Nauwe Mijter bijvoorbeeld een tweede keer gespeeld, al bleek na een strofe dat het om een opname ging, die dan ook nog eens – ramp o ramp – bleef hangen terwijl de heren lustig biertjes uitdeelden aan de hele bende. Totale, plezante chaos was het resultaat.

We zouden u nog kunnen zeggen dat we van de kaart waren door de prachtige versies van Witte Haring, verwonderd opkeken toen er plotseling een tapdanser het nerveuze blaaswerk van Filet De Perche kracht kwam bijzetten of ondersteboven waren van de intensiteit van Talisman, dat eindigde met Ferry Heijne opgerold tot een zielig hoopje mens op het podium. Maar u heeft waarschijnlijk wel door dat wij ons niet verveeld hebben.

Van al de keren dat we De Kift al aan het werk zagen zal deze met stip aangeduid blijven. En daar heeft de inbreng van de Minister-Presidentiële Havenharmonie ongetwijfeld iets mee te maken. Zelden een band krachtiger reclame weten maken voor het fenomeen “concert” dan daar in DE Studio.