De Jeugd Van Tegenwoordig - Viering van het Super Decennium - Zo volwassen, zo beleefd

Ancienne Belgique, 22 mei 2015

Nog voor u eindelijk te weten bent gekomen wat Hollereer, Shenkie of Barkie nu eigenlijk betekent, zijn we tien jaar verder. In die periode heeft De Jeugd Van Tegenwoordig ondertussen alle kleine parochiezaaltjes en partytenten onder de kerktoren opgevrolijkt met hun mix van kattenkwaad, stevige beats en woordspelingen. Tot zelfs op de podia van Werchter en Tomorrowland waaide het Amsterdamse Sterrenstof hoog op. Een “Watskeburt?” zal meermaals terecht op zijn plaats geweest zijn bij de Heilige Drievuldigheid. Tijd om alles nog eens op een rijtje te zetten. En vooral te vieren dus.

De Jeugd Van Tegenwoordig - Viering van het Super Decennium - Zo volwassen, zo beleefd



Jeugd van Tegenwoordig, baas en koning, je weet toch?” En of we het weten. Terwijl de begintonen van Barkie ons het heelal inschoten, kwamen Wiwelientje, P. Dronq en De Fur het podium opgesloft. Van veel bombarie op het podium was vooralsnog geen sprake. Naast een verhoogje voor Bas Bron en de letters van de groepsnaam op de achtergrond keken we naar een leeg podium. Wiwa had voor de gelegenheid zijn sweatpants aangetrokken, Faberyayo showde zijn kleurig hesje en Vieze Fur had, zoals steeds, meer stijl dan een homo. De drie vulden het podium met hun persoonlijkheid. En daarvan hebben ze meer dan genoeg om een avondprogramma te vullen.

Noem een hitje van De Jeugd, en we hebben het gehoord. Als het even kon in sneltempo gemixt door de Bron zelf, een absolute meerwaarde voor de show. Maar ook tussen de nummers kon De Jeugd amuseren. Faberyayo had al “swag” nog voor ze het woord uitgevonden hadden. Willie Wartaal was een meester in het bespelen van het publiek. En een glimlach onderdrukken wanneer de Fur er met zijn soskop op los roste, was haast onmogelijk.

Pure slapstick was het haast wanneer je Vieze zag sukkelen met een bottel champagne; eerst kreeg hij dat verdomde omhulsel er niet vanaf, waarna hij het even uit handen gaf aan iemand in de backstage. Toen hij het eenmaal terugkreeg, maakte hij met wilde gebaren duidelijk dat de eerste rij zich aan een champagnedouche mocht verwachten; tot de kurk er met een klein scheetje uitvloog en er welgeteld twee druppels op het podium vielen. “Ook goed”, leek hij te denken, waarna hij “dronk tot de motherfucking fles leeg was”.

Het oestrogeen steeg naar ongekende hoogten telkens wanneer Vader Yayo met zijn armen wijd de koppositie op het podium innam. Pepijn Lanen is nog steeds rijk, rap lastig en aantrekkelijk. Die gouden “Coco”-ketting hing niet voor niets om zijn nek. Het was het hangslot van zijn vriendin en kersverse moeder om de vrouwen op afstand te houden. De jeugd heeft kinderen tegenwoordig. Wat gaat de tijd toch snel.

Maar ook de donkere jongen kreeg het respect dat hij verdiende. Het publiek kweelde mee met Deze Neger Komt Zo Hard alsof ze wilden beamen dat ze werkelijk oog in oog stonden met genialiteit. En hij praatte er niet alleen graag over, hij deed het ook: enkele meisjes meenemen vanuit het publiek naar de backstage; Wiwa, zoals steeds op zoek naar de meest flexe sletjes.

Zelden meegemaakt dat een volledige zaal woord voor woord hele teksten kan meezingen. Zelfs bij de minder gekende nummers als Flap Flap, Stofzuiger, Tante Lien of zelfs Centje Centje brulde de meidengroep in onze buurt onafgebroken in je oor. “Zie me met mijn pik in de kut van je moeder”, wist Faberyayo nog mee te geven. Of “Verzet je niet tegen de 6 en de 9”. De meiden lieten zich alvast gewillig binnendoen.

De Jeugd Van Tegenwoordig gaf, zoals steeds, een geweldig amusant optreden. Maar mocht het voor een jubileumeditie niet een beetje meer zijn? Wie dertig euro betaalt om De Jeugd te zien, had misschien graag de vergeten nummers graag gehoord. Onze middelvinger eraf als een nummer als Bekkie, Zilt of Shit Is Aan niet evengoed werken live. Of Vieze Fur in de spotlights zetten met zijn heldenzang op ’T Gaat Te Fur! De vier wonderboys brachten een optreden van hoog niveau; zoals we van hen gewend zijn. Maar voor de echte fans ontbrak de Watskebourbon op de taart. Maar voor de rest: even goede vrienden hoor.

22 mei 2015
Joris Roobroeck