David Gray - Zinderende avond
Ancienne Belgique, Brussel, 7 februari 2010
Voor we de loftrompet afsteken over David Degrijze, kregen we met Phosphorescent alweer een voorprogramma van formaat voorgeschoteld. De vroege vogels zagen Matthew Houck als vanouds met zijn huilende stem en de gitaar onder de arm een best of uit zijn repertoire ten gehore brengen. Van het kabaal in de zaal trok hij zich niets aan en moeiteloos plooide hij zijn gevoelige songs rond de oorschelpen van de stilzwijgende luisteraar. Mooi meegenomen, maar iedereen wachtte natuurlijk op de ster van de avond. En dat was niet sportjournalist Filip Joos, die druk gespot werd in de massa. Neen, David Gray en zijn vierkoppige band betraden het podium en namen meteen een blitzstart met enkele songs van het nieuwe album. Na titeltrack Draw The Line, gevolgd door Fugitive had hij meteen het hele publiek op zijn hand en het moet gezegd: het geluid in de Belgische muziektempel was zo fenomenaal dat je je met de ogen dicht in de woonkamer naast de cd-speler waande. Sail Away en Kathleen, één van de beste nummers van de matige nieuwe langspeler, zorgden ervoor dat deze passage van een erg hoog niveau was. Een sterrenhemel als decor, een muisstille zaal en een schitterende uitvoering van Meet Me On The Other Side afkomstig van ‘A New Day At Midnight’ deden de geliefden in de zaal meteen dichter bij elkaar schuiven. Kippenvel? Jazeker. De show hobbelde van Freedom naar Nemesis, van de piano naar de gitaar en van de artiest naar het publiek, dat zowaar begon mee te zingen tijdens Babylon. Met een staande ovatie tot op de achterste banken werd de man teruggefloten uit de coulissen en daar was het publiek bijzonder tevreden mee. “It’s my job to cheer you up, that’s the way I see it”, zei hij laconiek en begon aan een reeks bisnummers waaruit we vooral een prachtige versie van Be Mine onthouden. Het nazinderende zinnetje “Every time I look at you” uit afsluiter Please Forgive Me leidde een lichtspel tussen artiest en publiek inleidde. Moegestreden maar voldaan wuifde David Gray zijn publiek uit. De uitverkochte zaal beleefde een zinderende avond en was Filip Joos al lang vergeten.
